Sytuację można też traktować jako zmaganie się dwóch tendencji – spadkowej, pro-dolarowej, trwającej od 3 maja, oraz zwyżkowej, na rzecz euro, prowadzonej od końcówki lipca (a w pewnym sensie może i nawet od końcówki czerwca, jeśli za punkt wyjścia przyjąć post-brexitowe minima z 24 czerwca).

W chórku FOMC śpiewa się teraz różnymi głosami, na różną melodię i w rozmaitych rytmach. Trochę to podsumowaliśmy wczoraj. By nie wchodzić ponownie w te same szczegóły, krótko przypomnijmy: w ostatnich dniach Rosengren czy Lockhart brzmieli dość jastrzębio, żądając co najmniej dyskusji na temat wrześniowej podwyżki stóp. Bardziej stonowany był Tarullo, który nie wyklucza ruchu w górę w tym roku, ale chciałby zobaczyć większą inflację. Podobnie sklasyfikować można Kashkari. Pani Brainard z kolei postuluje – w gołębi sposób – ostrożność w temacie i docenia pozytywny (przynajmniej według niej) efekt niskich stóp w minionych miesiącach.

Zapewne nie uzbiera się tyle głosów, by już we wrześniu dokonać ruchu, ale jeśli Rosengren czy Lochkart wesprą Esther George i zagłosują za zwyżką, to będzie to znak, że ta frakcja rośnie w siłę – i faktyczny ruch może zostać dokonany przed końcem roku. Jeśli rynek tak będzie myśleć, a jest to możliwe, wtenczas dolar powinien być w miarę chroniony.

Dziś nad ranem mieliśmy dane z Chin za sierpień. Wypadły lepiej od prognoz – np. sprzedaż detaliczna miała wzrosnąć o 10,3 proc. r/r, było 10,6 proc. W produkcji przemysłowej miało być 6,1 proc., było 6,3 proc. W inwestycjach w aglomeracjach zanotowano 6,1 proc. przy prognozie 6 proc.

O 8:00 poznamy niemiecką inflację CPI, o 10:00 włoską produkcję przemysłową, o 10:30 brytyjską inflację CPI i PPI, o 11:00 ważny będzie niemiecki indeks Instytutu ZEW. Prognoza to 2,5 pkt po poprzednim wyniku 0,5 pkt. O 11:45 wypowie się Mario Draghi.

Na razie rosną – po wczorajszych spadkach – niektóre indeksy azjatyckie. Na plusie jest Hang Seng z Hongkongu, podobnie Nikkei 225. Ale już np. Shanghai Composite sytuuje się na lekkim minusie.

Polski złoty

USD/PLN pozycjonuje się nieco powyżej 3,87. Wczorajsze wybicia to nawet 3,8850. Można połączyć minima z 16 sierpnia i 8 września, by dostać łagodną linię trendu wzrostowego. Zwyżki pary z ostatnich dni nie są zresztą takie łagodne, złoty stracił dość mocno. Może jeszcze tracić, abstrahując od lokalnych korekt, jeśli nie upadnie wiara w możność podwyżki stóp w USA.

Na GBP/PLN widzimy 5,1625, zaś na EUR/PLN jest 4,3490. To wartości nieco poniżej wczorajszych szczytów, daje to być może pewną szansę korekty, ale raczej skromnej. Niewykluczone, że gracze będą jeszcze sprzedawać złotego – choćby ci, którzy podbijali jego siłę już u progu lipca, a na razie nie zdecydowali się na odwrócenie pozycji. Innymi słowy, jest gdzie wracać, zaś klimat wokół stóp w USA nie jest tak gołębi, by jakoś szczególnie przyciągać kapitał do nas, a wręcz przeciwnie (choć podwyżka nie jest stuprocentowo pewna).

Źródło: Tomasz Witczak, FMC Management