W tym zakresie RPP należała do pionierów. Pojawia się jednak pytanie, czy konferencja faktycznie poprawia komunikację pomiędzy Radą a rynkami finansowymi.

Konferencja po posiedzeniu ma za zadanie wytłumaczyć uczestnikom życia gospodarczego intencje stojące za daną decyzją Rady oraz ukształtować oczekiwania, co do polityki pieniężnej, zgodnie z zamysłem RPP. Problem rodzi się wtedy, gdy tego zamysłu brakuje. RPP przez długi czas nie widziała potrzeby obniżania stóp procentowych. Większości głosujących nie martwiła ani deflacja w Polsce (spadek cen ma, niestety, coraz bardziej trwały charakter, wpasowując się w definicję deflacji), ani jaskrawe symptomy kolejnego spowolnienia w Europie Zachodniej, które sprawiły, iż EBC zaczął stosować mocno niekonwencjonalną politykę. W październiku, kiedy stopy wreszcie obniżono, ruch wyniósł 50 bps (w przypadku stopy referencyjnej), czyli dwukrotnie więcej niż wynosi tradycyjny krok zmian. Można było to odebrać jako próbę przyznania się do pomyłki w ocenie sytuacji oraz nadrobienia straconego czasu. Taką interpretację wzmagały wrażenia właśnie z poprzedniej konferencji, gdzie prezes wskazywał, iż obniżki powinny być skondensowane w czasie, kilkukrotnie sugerując, że w listopadzie również zobaczymy obniżkę.

Rada oczywiście do niczego nie była zobowiązana. Trudno jednak doszukać się w ostatnim miesiącu sygnałów, które istotnie zmieniłyby perspektywy polskiej gospodarki, w tym szczególnie inflacji. Mimo to, Rada w listopadzie stóp nie obniżyła. Jeśli miesiąc temu intencją Rady było obniżenie stóp łącznie o 50 bps, lepiej było zrobić to w dwóch krokach lub ewentualnie w jednym, ale z jasną zapowiedzią, że Rada po wykonaniu dostosowania chce dać sobie trochę czasu na ocenę sytuacji.

Naturalnie dziś również ciekawość sprawi, że tak ekonomiści, jak i media, będą ciekawi toku rozumowania w RPP i jej planów, co do polityki pieniężnej. Pytanie jednak, czy Rada sama wie, jak ta polityka powinna wyglądać.

Źródło: dr Przemysław Kwiecień, X-Trade Brokers Dom Maklerski S.A.