Finalne odczyty indeksów PMI w Europie okazały się nieznacznie lepsze niż pierwotne szacunki, zarówno w przypadku Francji i Niemiec, jak i całej strefy euro. Wskaźnik dla pierwszego z krajów pozostał jednak poniżej granicznego poziomu 50 pkt., oddzielającego wzrost od kontrakcji w sektorze, już 28. miesiąc z rzędu. Fatalna postawa drugiej największej gospodarki regionu to główny powód słabości ożywienia w Europie, jej największa bolączka oraz powód do niepokoju. W listopadzie, nieoczekiwanie, pogorszyła się również sytuacje w czwartym największym kraju strefy – Hiszpanii. Lepiej radził sobie natomiast przemysł Niemiec – motoru wzrostu strefy euro – oraz Włoch. Zarówno u naszych zachodnich sąsiadów, jak i na półwyspie Apenińskim, sektor rozwijał się już piąty miesiąc z rzędu. W listopadzie tempo tego procesu przybrało na sile.

Korzystny wynik odnotowano również w przypadku indeksu PMI dla przemysłu Polski. Wzrósł on do 2,5-letniego maksimum potwierdzając, że gospodarka weszła na ścieżkę trwałego, wielosektorowego ożywienia. Model rozwoju Polski jest na szczęście bliższy niemieckiemu, a nie francuskiemu, dzięki czemu nasz kraj nie utracił konkurencyjności i można w związku z tym względnie optymistycznie patrzeć w przyszłość. Spodziewam się, że w najbliższym czasie dane makroekonomiczne z Polski, jeśli będą zaskakiwać, to w przeważającej większości pozytywnie. Z fundamentalnego punktu widzenia raporty powinny wspierać notowania rodzimej waluty. Kluczowe dla wyceny złotego pozostaje jednak globalne nastawienia do ryzyka oraz inwestycji na rynkach wschodzących.

Wyraźnie lepszy od prognoz okazał się odczyt wskaźnika aktywności przemysłu w Stanach Zjednoczonych (ISM manufacturing). Indeks wzrósł szósty miesiąc z rzędu i osiągnął poziom nienotowany od kwietnia 2011 r. Prognozowano, że nieznacznie obniży się w listopadzie. W oczekiwaniu na tę ważną publikację dolar przez cały dzień zyskiwał wczoraj na wartości do euro. Dane świadczą o utrzymywaniu się pozytywnych tendencji zarówno w przemyśle, jak i całej gospodarce USA. Przybliżają jednocześnie scenariusz szybszego od oczekiwań redukowania programu skupu obligacji QE3. Pośrednio mogą być zapowiedzią dobrego raportu z rynku pracy. Wzrost zatrudnienia w przemyśle byłby silnym sygnałem trwałej poprawy sytuacji na rynku pracy za oceanem. Jednocześnie, czynnikiem sprzyjającym stopniowemu odzyskiwaniu pozycji przez dolara w ostatnich tygodniach bieżącego roku.

Dzisiejsza sesja, jako jedyna w tym tygodniu, zapowiada się względnie spokojnie. Nie ma zaplanowanych żadnych ważniejszych publikacji. Na rynek nie powinny również napłynąć jakiekolwiek inne, zmieniające obraz rynku, informacje. Jutro kolejna seria danych ze świata (m.in. PKB z UE17, raport ADP o liczbie nowych etatów w USA) oraz posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej.

EURPLN: Zloty stabilny. Trwa konsolidacja kursu poniżej 200-sesyjnej średniej ruchomej, która przebiega przez 4,2070. Wybicie powyżej tej bariery może spowodować nieoczekiwany, znaczący ruch na północ nawet w kierunku 4,2500. Silny opór znajduje się również w okolicy 4,2200 oraz na 4,2350. Dotarcie w te rejony wykorzystamy do sprzedaży euro. Dziś ponownie raczej spokojna sesja. Od jutra zmienność na rynku powinna ulec zwiększeniu.

EURUSD: Dolar mocniejszy po publikacjach wciąż stagnacyjnych odczytach indeksów PMI z Europy i wskazującego na wyraźne przyspieszenie sektora wskaźnika ISM manufacturing z USA. Dziś brak danych. Jutro oszacowanie liczby nowych miejsc pracy poza rolnictwem prywatnej firmy ADP, bilans handlowy oraz ISM non-manufacturing, a z Europy PKB i sprzedaż detaliczna. Spodziewam się kontynuacji zapoczątkowanej wczoraj tendencji odzyskiwania strat przez dolara przez cały tydzień. Najbliższe wsparcie to 1,3430. Dziś handel w paśmie 1,3520-1,3580.

Źródło: Damian Rosiński, Dom Maklerski AFS