Z drugiej strony, PKB Stanów Zjednoczonych okazał się minimalnie, ale jednak słabszy od prognozy (2,5 proc. w miejsce 2,6 proc.), co potwierdzałoby pogląd, iż tamtejsza gospodarka nie ma się rewelacyjnie, a co najwyżej „w miarę nieźle” (z kolei za tym przemawia fakt, że liczba wniosków o zasiłek dla bezrobotnych, złożonych w ubiegłym tygodniu, była nieco mniejsza niż poprzednio). Spory na temat amerykańskiego budżetu i limitu zadłużenia również budzą niepokój. Obama i Demokraci, którzy od kilkudziesięciu lat pełnią rolę amerykańskiej lewicy (jakkolwiek wcześniej byli przecież konserwatywną partią Południa), chcą zwiększyć limit zadłużenia. Republikanie mówią: „Trudno, niech i tak będzie – ale coś za coś. Musicie ograniczyć Obamacare”. Oczywiście „Obamacare” to nazwa zwyczajowa i ironiczna, chodzi tu o forsowany przez administrację prezydenta projekt państwowej opieki medycznej, który prawica uważa za marnotrawienie pieniędzy publicznych.

Złoty przebył drogę na północ

Jeśli brać pod uwagę tylko dzisiejszą sesję, to oczywiście nie jest to jakaś długa droga, niemniej mamy do czynienia ze spacerem na północ. Blokują go jednak poziomy oporu, tak na EUR/PLN (ok. 4,23, potem 4,2360), jak i na USD/PLN (3,1360 i 3,1430). Jeśli jednak nie będzie wyraźnych sygnałów optymizmu, to może się okazać, że poziomy te zostaną przebite i złoty ruszy do góry. Wciąż należy mieć na uwadze, że wszystkie kursy z ostatniego tygodnia to w ogólności tylko pochodna ruchów na eurodolarze wywołanych słowami Bernanke ze środy 18 września. Nim padły, USD/PLN podążał powyżej obecnych poziomów. W przypadku EUR/PLN jest trochę inaczej – jesteśmy już nawet wyżej niż w początkach minionego tygodnia.

Źródło: Tomasz Witczak, FMC Managment