Wszystko ma zostać ustalone do początku marca przyszłego roku (potwierdziła to kanclerz Angela Merkel), po czym międzynarodowa umowa nazywana już „porozumieniem fiskalnym” ma przejść drogę ratyfikacji. I z tym może być problem. Bo o ile „wypadnięcie” podczas niej któregoś z krajów spoza strefy euro nie byłoby aż takim problemem (chociaż samo w sobie byłoby dość negatywne), to już problemy z krajami wewnątrz strefy euro mogą rodzić kolejne potężne niepokoje na rynkach. W tym kontekście słowa irlandzkiej minister Lucindy Creighton o tym, iż w tym względzie może być konieczne przeprowadzenie społecznego referendum, sprawiają, że w scenariuszach trzeba zacząć uwzględniać możliwy rozłam w strefie euro. Bo wynik referendum w Irlandii byłby do przewidzenia biorąc pod uwagę problemy z ratyfikacją traktatu z Lizbony w 2007 r., czy też krytyczne głosy Irlandczyków nt. niemiecko-francuskich pomysłów ujednolicenia stawek podatkowych w całej Unii. Tym samym nie należy się dziwić temu, że inwestorzy nie kupili za bardzo rewelacji, jakoby Chińczycy mieli tworzyć nowy rządowy fundusz, który miałby zainwestować nawet 150 mld USD w strefie euro (bo pytanie, czy aby nie w materialne aktywa, a nie na rynkach długu). W efekcie zwyżka EUR/USD była dość krótka, a w kolejnych godzinach euro sukcesywnie oddawało pola. Problemy o których pisałem rano (zwłaszcza to, czy w przyszłym tygodniu agencja S&P nie zabierze się za obniżanie ratingów w strefie euro), nadal pozostają nierozwiązane.

Przy utrzymującej się niepewności na rynkach bazowych złoty nie mógł zbytnio zyskać. Nastrojów nie poprawił ani komunikat Narodowego Banku Polskiego, w którym dostrzeżono „pozytywne propozycje”, jakie padły na unijnym szczycie, ani też słowa wiceministra finansów. Dominik Radziwiłł przyznał, że resort ma gotowy plan działania na wypadek eskalacji kryzysu w strefie euro. Zaznaczył, że jest gotowy do interwencji na rynkach finansowych wspólnie z NBP. Nie wykluczył też możliwości skorzystania przez Polskę z FCL (elastycznej linii kredytowej w kwocie 30 mld USD), która została nam przyznana przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy – miałaby ona pokryć potrzeby pożyczkowe, gdyby koszty przeprowadzenia emisji na rynku pierwotnym były zbyt wysokie. To jednak daleka przyszłość – dla inwestorów bardziej mogły liczyć się zapewnienia, że nie widać realnego ryzyka naruszenia 55 proc. progu długu publicznego do PKB w tym roku i kolejnych latach. Czy jednak można w nie wierzyć w sytuacji, kiedy sytuacja w strefie euro jest wciąż niestabilna?

EUR/USD: Sytuacja techniczna pozostaje wciąż dość trudna. Mocny opór to okolice 1,3400-1,3440, a wsparcie to strefa 1,3210-60. Dzienne wskaźniki dają mieszane sygnały. Bazując tylko na ujęciu tygodniowym, gdzie długoterminowa linia trendu wzrostowego w rejonie 1,3460 nadal obowiązuje jako opór, przeważa bardziej pesymistyczne nastawienie.

Źródło: Marek Rogalski, analityk DM BOŚ (BOSSA FX)