Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Temat eurodolara: Czy rynek wie swoje, jeśli chodzi o najnowsze, zaskakująco duże ruchy wzrostowe na eurodolarze? Może wie, ale błędnie. Może po prostu jest rozgrywany przez grube ryby, podpuszczające spekulantów, przesadnie wierzących w mądre interpretacje tzw. fundamentów.

Mario Draghi wspominając, że w warunkach postępującego ożywienia konieczne jest dostosowanie parametrów polityki by zachować jej dotychczasowy wpływ na sferę realną nie powiedział nic nowego. Wystarczyło to jednak by rozbudzić popyt na wspólną walutę i wywołać ostrą wyprzedaż obligacji skarbowych.

Ostatnie kilkanaście godzin handlu na rynku walutowym przyniosło dynamiczny odwrót od walut EM, w tym PLN, oraz generalny wzrost awersji do ryzyka. Polska waluta wyceniana jest przez inwestorów następująco: 4,2403 PLN za euro, 3,7365 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,8919 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7896 PLN w relacji do funta szterlinga.

Eurodolar – jak się ma? Dziś rano dolar ma się słabo, a euro – nader dobrze. W istocie na wykresie głównej pary widzimy 1,1350. Dość przypomnieć, że dobę temu, tj. we wtorek rano, byliśmy poniżej 1,12. Ruch z wczorajszej sesji był więc imponująco duży.

Rynek głównej pary: Cóż, niewątpliwie był to ciekawy dzień na głównej parze walutowej. Ciekawy i dziwny zarazem. Pierwsza cecha bierze się już z samego ruchu – dość powiedzieć, że na wykresie eurodolara przeskoczyliśmy z 1,1180 do 1,1345.

Pierwsze godziny upływały w rytmie niewielkich wahań w pobliżu wczorajszego zamknięcia. Tymczasem otoczenie w Europie było słabe. Niemiecki DAX wyraźnie zniżkował, oddając zdobyte wczoraj pole. WIG20 trzymał się dzielnie przy niezłym wolumenie wymiany.

Dane z Niemiec? Znów rewelacyjne- subkomponent oczekiwań w indeksie Ifo znalazł się na nowych cyklicznych maksimach. Dane z USA? Znów rozczarowanie. Tym razem informacje o zamówieniach na dobra trwałe sugerują słabą kontrybucję inwestycji przedsiębiorstw do PKB w drugim kwartale.

W przeddzień wystąpienia J. Yellen w Londynie waluty surowcowe wyraźnie zyskały na wartości sugerując brak obaw o bardziej restrykcyjną politykę pieniężną w USA. My zakładamy jednak, że prezes Fed podtrzyma stanowisko o konieczności dalszych podwyżek stóp i zamiar rozpoczęcia procesu zmniejszania sumy bilansowej przed końcem roku.

Wtorkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi nam utrzymanie mocniejszego złotego (poniżej 4,20 EUR/PLN). Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1977 PLN za euro, 3,7552 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,8625 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7814 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,197% w przypadku obligacji 10-letnich.

Główna para: Dziś o 10:00 publicznie wypowie się Mario Draghi, szef EBC. O 10:30 wystąpi inny przedstawiciel EBC – Benoit Coeure, a o 13:00 kolejny, tym razem Peter Praet. Ważne będą również głosy z kręgu Rezerwy Federalnej: J. Willams (o 10:00), P. Harker (o 17:15), J. Yellen (o 19:00) i N. Kashkari (o 23:00).

Głosy z Ameryki: Jak pamiętamy, najnowsze posiedzenie Rezerwy Federalnej (a właściwie komitetu FOMC), to z ubiegłego tygodnia, przyniosło podwyżkę stopy procentowej. Była ona w zasadzie zgodna z oczekiwaniami.

Notowania ropy naftowej wciąż znajdują się pod wyraźną presją podaży. Po dotarciu cen ropy WTI w Stanach Zjednoczonych w środę do okolic 42 USD za baryłkę, cena tego surowca delikatnie odbiła w górę, jednak skala wzrostu jest niewielka w porównaniu do wcześniejszych zniżek. Jest to sygnał utrzymującej się słabości strony popytowej.

Złoty nieznacznie mocniejszy w reakcji na poprawę sentymentu dla walut rynków wschodzących oraz informacji o świetnej realizacji budżetu państwa. To jednak tylko korekcyjne odbicie. Do końca czerwca polska waluta jeszcze lekko się osłabi.

Rynek walutowy przespał sesję azjatycką, indeksy giełdowe stoją w miejscu, a ropa naftowa nie wykazuje siły do kontynuacji czwartkowego odbicia. Ten ostatni element pomógł opanować nerwowość, która w tym tygodniu zaczynała kiełkować i co było szczególnie widać wśród walut rynków wschodzących.

Pod znakiem PMI: Ukazał się już PMI dla przemysłu Japonii za czerwiec. Wynik to 52 pkt, powyżej progu 50 pkt (tak więc optymizm dominuje wród ankietowanych menedżerów), ale poniżej prognozy, która była ustawiona na poziomie 53,4 pkt.

Piątkowy, poranny handel na rynku walutowym przynosi próbę ustabilizowania kursu PLN po ostatnim okresie podwyższonej zmienności. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,2344 PLN za euro, 3,7918 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,9077 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8172 PLN w relacji do funta szterlinga.

Jak się ma eurodolar? 1,1140-50 – mniej więcej takie poziomy obserwować można na głównej parze pod koniec dnia. Rankiem było 1,1180 – zatem dolar był wtedy osłabiony. Potem zaczął zarabiać. W gruncie rzeczy jednak nie można mówić o jakiejś piorunującej poprawie pozycji amerykańskiego pieniądza.

Letnie przesilenie na rynkach finansowych przebiegło relatywnie spokojnie. Zmienność utrzymuje się jednak na poziomie wyższym, niż przed wygaśnięciem czerwcowych kontraktów. Złoty słabszy. Na pierwszej sesji astronomicznego lata początkowo zdołał odrobić część strat z wtorku, ale po włączeniu się do gry inwestorów zza oceanu był ponownie wyprzedawany.

Trzeci kolejny dzień publikacji cotygodniowych informacji o zapasach ropy w USA przynosi przecenę surowca znacznych rozmiarów. Wczoraj sprowadziła ona kurs WTI do 42 USD. Sentyment na rynku ropy uległ odwróceniu o 180 stopni.