Piątkowe dane z USA były słabe - siadła zwłaszcza grudniowa sprzedaż detaliczna i pogorszyły się styczniowe nastroje konsumentów. Rekordy zakażeń Omikronem nie napawają optymizmem, co do perspektyw wzrostu gospodarczego na I kwartał. Swoje prognozy zaczynają obniżać instytucje finansowe (np. Goldman Sachs). Nie zmienia to jednak faktu, że ekonomiści za winnego tego stanu rzeczy wskazują rekordową inflację i zaniechania FED w ostatnich miesiącach.

Ostatnie tygodnie na rynku walut to nieustanna koncentracja na polityce Fed. W tym tygodniu jednak kalendarz w USA jest lżejszy, a to okazja, aby przyjrzeć się też innym wątkom. Jak na przykład notowaniom funta. Funt ma za sobą nienajgorszy rok. Choć dolar ogólnie zyskiwał w drugiej połowie 2021, funt wybronił się przed większymi spadkami. Doskonale widać to na kursie pary GBPPLN, gdzie po raz ostatni „taniego” funta mieliśmy pod koniec 2020 (okolice 4,80), a obecnie jesteśmy blisko 5,50 złotego.

Za nami pierwsze dwa tygodnie nowego roku, więc czas też na pewne mini-podsumowanie. Statystyka pokazuje, że za ten okres słabsze od dolara były tylko turecka lira i rosyjski rubel - waluty, które mają swoje specyficzne problemy natury bardziej politycznej. Liderami były węgierski forint, południowoafrykański rand, oraz korona czeska. Na czwartym miejscu znalazł się polski złoty.

Po trzech wzrostowych sesjach Nasdaq-a z poniedziałku, wtorku i środy mogło się wydawać, że nerwowa sytuacja w tym segmencie amerykańskiego rynku akcji została opanowana. Przebieg czwartkowej sesji chyba jednak rozwiał to wrażenie. Nasdaq Composite ponownie silnie spadł tracąc 2,51 proc. i kasując całość zysków z dwóch poprzednich sesji. Takie zachowanie tego indeksu wydaje się o tyle istotne, że słabość z przełomu poprzedniego i obecnego tygodnia doprowadziła do przełamania dolnego ograniczenia bardzo pięknego (oczywiście w skali logarytmicznej) kanału trendu wzrostowego, ...

W ostatnich miesiącach standardem stały się zaskoczenia inflacją. Rynki początkowo oczekiwały tylko niewielkiego jej wzrostu, ale nawet gdy stało się jasne, że inflacja rośnie, niemal każdy miesiąc pokazywał wzrost powyżej oczekiwań – tak w Polsce, jak i globalnie. Dane za grudzień w pewnej mierze zatrzymały ten trend i na rynku szybko pojawiły się głosy, że najgorsze jest już za nami. Wczorajsze dane o cenach producenta w USA są dobrym przykładem. Tak mierzona inflacja co prawda nie spadła, ale na poziomie 9,7% była minimalnie niższa niż oczekiwano (9,8%), a dla rynków to już coś.

Jeżeli posiłkować się przebiegiem popularnego koszyka dolara (Dollar Index), to naruszył on półroczną linię trendu wzrostowego. To wszystko dzieje się w sytuacji, kiedy teoretycznie FED daje sygnały, że nadchodzący rok będzie okresem wyczekiwanego zacieśnienia polityki monetarnej, w tym też wywołującym duże emocje u inwestorów, procesu redukcji bilansu banku centralnego, czyli de facto zasysania pieniędzy z rynku, które wcześniej były tak ochoczo nań pompowane. Wróćmy jednak do wspomnianego koszyka dolara.

Dolar jest najsłabszy od pierwszej połowy listopada ubiegłego roku. Z kolei na Wall Street trwa odbicie. Prawdopodobieństwo podwyżki stóp procentowych w USA już w marcu urosło do 84 proc. a rynek oczekuje w tym momencie już czterech, a nie trzech jak do tej pory, ruchów ze strony Fed w najbliższych 12 miesiącach. Inflacja w Stanach Zjednoczonych, którą poznaliśmy wczoraj, jest kolejnym raportem, który zbliża rynki do przełomowego momentu, jakim będzie start normalizacji polityki monetarnej prowadzonej przez Rezerwę Federalną.

Dolar nie ma udanego początku roku. Mimo, iż Fed sygnalizuje istotny zwrot w prowadzonej polityce, amerykańska waluta coraz wyraźniej traci na wartości. Korzysta na tym złoty. Reakcja rynku na wczorajsze dane o inflacji w USA była taka, jakby problem nagle zniknął. Dolar zaczął tracić, a giełda ruszyła do góry. Tymczasem właśnie poznaliśmy dane pokazujące inflację najwyższą od niemal 40 lat na poziomie 7%.

Powell wczoraj nie zaskoczył, rynki potraktowały jego słowa o tym, że droga do normalizacji polityki monetarnej jest długa, jako sygnał, że FED nie będzie na siłę forsował dość agresywnego schematu w 2022 r., o którym niedawno było dość głośno - cztery podwyżki i rozpoczęcie redukcji bilansu banku centralnego od lipca. Szef FED nie mówi nie tym działaniom, ale też nie chce utwierdzać rynków w tym, że taki scenariusz faktycznie się zrealizuje.

Wystąpienie szefa FED nie przyniosło jakichś nowych elementów i widać było, że starał się on nie wystraszyć rynków, co sądząc po reakcji indeksów giełdowych chyba się udało. Pierwsza podwyżka stóp nadejdzie pewnie w marcu, a początek redukcji wielkości sumy bilansowej FED w dalszej części roku. O ile ubiegłotygodniowa publikacja sprawozdania z grudniowego posiedzenia FOMC przestraszyła rynki ujawniając zamiary Rezerwy Federalnej szybszego niż się tego wcześniej spodziewano ...