Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Co słychać w wielkim świecie? Pierwsza rzecz jest taka, że Grecy – jak wynika z ustaleń Eurogrupy – będą realizować kolejne reformy, mianowicie po roku 2018. Będą one dotyczyć sektora emerytalnego i kwestii podatkowych. Koncepcja jest taka, że Ateny będą mogły skoncentrować się na takich przemianach, które będą mniej bolesne dla zmęczonego cięciami i oszczędnościami społeczeństwa.

Dzisiaj i jutro w Izbie Lordów (wyższej izbie brytyjskiego parlamentu) odbędzie się dyskusja nt. Brexitu, która może być „gorąca”, co zapowiadali już opozycyjni laburzyści, którzy zwyczajnie chcą zbić kapitał polityczny na wątpliwościach związanych z tym procesem.

Co z główną parą? Nie ma dziś danych makro z USA, nie ma tam handlu, bo obchodzone jest święto państwowe, mianowicie Dzień Prezydenta. Z tego względu na eurodolarze dzieje się niewiele. Euro się delikatnie wzmocniło, ale w istocie to wszystko ruchy w granicach 1,06 – 1,0620 (mniej więcej).

Nowy tydzień startuje w ospałym tempie, gdyż perspektywa święta w USA paraliżuje handel na rynkach całego globu. Chwila oddechu od wydarzeń makro może posłużyć do zadumy nad rozwojem sytuacji po stronie ryzyk politycznych, gdzie jest coraz więcej pytań niż odpowiedzi.

Początek nowego tygodnia handlu na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na wycenie złotego wobec zagranicznych dewiz. Uczestnicy rynku kwotują PLN następująco: 4,0803 PLN za euro, 4,0792 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0681 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,0722 PLN w relacji do funta szterlinga.

Złoty bez reakcji na publikację świetnych danych z gospodarki. Rynek wcześniej uwzględnił je już w cenach. Spodziewane dalsze, łagodne osłabienie. Dzisiejsza sesja pod nieobecność Amerykanów zapowiada się spokojnie. Na przestrzeni tygodnia w centrum uwagi jedynie publikacja sprawozdania z pierwszego posiedzenia Fed w tym roku.

Na rynku: Eurodolar pozycjonuje się dziś rano dość nisko, w okolicach poziomu 1,06. Pod koniec ubiegłego tygodnia sięgał okolic 1,0670-80, tak więc z tej perspektywy mamy niewątpliwie powrót waluty amerykańskiej do siły. Zgadzałoby się to z naszą długoterminową koncepcją, w myśl której dolar winien zyskiwać, bo Fed będzie realizować relatywnie jastrzębią politykę.

W wielkim świecie: W długim horyzoncie czasowym, licząc od pierwszych miesięcy roku 2015, mamy na wykresie eurodolara szeroką konsolidację. Jej dolnym ograniczeniem przez długi czas była okolica 1,05. Teraz, biorąc pod uwagę wydarzenia z grudnia i stycznia, ściślejsze byłoby mówienie o strefie 1,0350 – 1,05 (w przybliżeniu). Górna granica to pas 1,15 – 1,17.

Po tym, jak kluczowe raporty za styczeń z USA już za nami, następny tydzień przynosi niewiele pod kątem istotnych publikacji. Protokół z ostatniego posiedzenia FOMC będzie najważniejszym wydarzeniem, choć tak samo, jak sam komunikat po posiedzeniu wniósł niewiele nowego w kwestii postrzegania przyszłej polityki Fed, tak i protokół nie powinien zawierać niespodzianek.

USA: Zdaniem Dennisa Lockharta z oddziału FED w Atlancie (bez prawa głosu w FOMC w tym roku) inflacja może osiągnąć cel wcześniej, niż sądzono wcześniej, gdyż dane z gospodarki pokazują jej większą siłę. Tym samym FED powinien rozważać każde opcje, w tym możliwość podwyższenia stóp procentowych w marcu, chociaż jego zdaniem lepszym terminem byłby maj.

Rynki jeszcze nigdy nie liczyły się z możliwością dokonania przez Fed trzech podwyżek w horyzoncie roku tak mocno jak obecnie. Co więcej, prawdopodobieństwo kolejnego podniesienia kosztu pieniądza w marcu w tydzień wzrosło z dwudziestu kilku do 45 proc. osiągniętych w środę.

Piątkowy, poranny handel na rynku walutowym nie przynosi większych zmian na koszyku PLN – złoty nieznacznie umacnia się wobec CHF oraz USD, pozostając stabilnym w relacji do GBP i EUR. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,3117 PLN za euro, 4,0410 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0511 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,0528 PLN w relacji do funta szterlinga.

Fundamenty i technikalia: Samo to, że eurodolar skorygował swoje notowania (tzn. skorygował je na rzecz mocniejszego euro) nie byłoby aż tak bardzo zaskakujące, gdyby nie skala zjawiska. Jeszcze wczoraj wykres schodził do 1,0520-25, ale sesję zakończył przy 1,06.

Mimo faktu publikacji relatywnie dobrych odczytów makro dzisiaj – dynamika wydanych pozwoleń na budowę domów wzrosła w styczniu o 4,6 proc. m/m, a rozpoczętych budów spadła o 2,6 proc. m/m. Z kolei tzw. cotygodniowe bezrobocie wyniosło 239 tys. (szacowano 245 tys.), a regionalny indeks z Filadelfii przyspieszył w lutym do 43,3 pkt. z 23,6 pkt. (spodziewano się jego spadku do 18 pkt.) – głównie dzięki nowym zamówieniom.

Zdezorientowany dolara nie może obronić zdobytego pola, nawet pomimo wsparcia w dobrych danych i jastrzębich sygnałach z Fed. Brak przekonania do trwałości mini-rajdów przenosi ciężar nadania kierunku na sytuację techniczną, gdzie USD na razie trafia na mur. Rynek pozostaje w schemacie, gdzie szybkie zyski trzeba równie szybko spieniężać.

Czwartkowy, poranny handel przynosi próbę stabilizacji kursu PLN wobec zagranicznych dewiz. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,3150 PLN za euro, 4,0652 PLN względem dolara amerykańskiego, 4,0509 PLN wobec franka szwajcarskiego oraz 5,0643 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,883% w przypadku obligacji 10-letnich.

Na rynku głównej pary: Eurodolar wykonał odbicie czyli w tym wypadku ruch na korzyść euro. Oto bowiem przedwczoraj mocno zyskał dolar, a wczoraj byliśmy przez moment przy 1,0520 – zaś dziś rano widzimy 1,0615. Nie sądzimy jednak, by w znaczący sposób zmieniło się coś w narracji Rezerwy Federalnej czy w podatkowej obietnicy Donalda Trumpa.

Dzisiejsze dane makro ostatecznie były mieszane. Przy odczytach z godz. 14:30 rynek skoncentrował się na nadzwyczaj dobrych danych dotyczących inflacji – w styczniu doszło do jej przyspieszenia do 0,6 proc. m/m i 2,5 proc. r/r, także w ujęciu bazowym (0,3 proc. m/m i 2,3 proc. r/r).

USA: Przemawiając wczoraj po południu przed Komisją Bankową Senatu USA, szefowa FED dała do zrozumienia, że nadmierne zwlekanie z podwyżkami stóp procentowych byłoby nierozsądne, jeżeli tendencje dotyczące zatrudnienia i inflacji będą rozwijać się zgodnie z oczekiwaniami.