Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Wczorajszy dzień przyniósł sporą zmienność na rynkach, ale skończyło się jak zwykle – powrotem kupujących na rynek akcji i stłumieniem sporych ruchów, które mogliśmy obserwować w trakcie dnia. Sporo mówiło się o kwartalnym rebalancingu, ale jak na razie nie wpłynął on istotnie na żaden z rynków. Rebalancing to proces dopasowywania pozycji w portfelu funduszy zgodnie z ustalonym celem.

Ostatnie godziny handlu na rynku FX przyniosły spadek eurodolara poniżej 1,18 USD, a EUR/PLN zanotował najwyższe poziomy od 2009r. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,6313 PLN za euro, 3,9303 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,1802 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,4092 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 1,461% w przypadku obligacji 10-letnich.

Czwartek przynosi kontynuację mocniejszego dolara względem większości walut, chociaż podobnie jak wczoraj zmiany nie są duże, choć więcej w nich przypadkowości, co może mieć też związek ze zbliżającym się końcem miesiąca i kwartału. W przestrzeni G-10 najsłabszy jest jen tracący wobec dolara 0,3 proc. i trudno ocenić dlaczego.

Bark apetytu na ryzyko widoczny jest w zachowaniu wielu aktywów przy utrzymującej się niepewności o konsekwencje trzeciej fali. Wczorajsze odczyty PMI dały przynajmniej odrobinę nadziei, że każda kolejna runda restrykcji pandemicznych jest mniej szkodliwa dla gospodarki od poprzedniej. Mimo to rynki aktualnie weszły w tryb rewaluacji w dół perspektyw ożywienia z uwagą skupioną na statystkach zachorowań i hospitalizacji.

Na rynku można wyczuć niezdecydowanie. Niby rentowności amerykańskich obligacji przestały rosnąć, a jednak nie prowadzi to do dalszej eskalacji optymizmu, tak dominującego przez większość tego kwartału. Dolar jest coraz mocniejszy, a to zwykle nie dzieje się bez przyczyny. Tematem zastępczym dla inwestorów stał się zablokowany Kanał Sueski, co wpływało głównie na notowania ropy naftowej (której eksport z Rosji i Bliskiego Wschodu do Azji jest przez to utrudniony), ale wiadomo, że nie jest to historia, którą rynki będą żyć na dłuższą metę.

Dolar nadal zyskuje na większości głównych ustawień, a wspiera go utrzymujący się tryb risk-off. Jego powodem nie są bynajmniej rosnące rentowności amerykańskich obligacji (te pozostają na najniższych poziomach w ostatnich dniach), a rosnące obawy, co do perspektyw globalnej gospodarki ze względu na problemy ze szczepieniami, oraz wydłużające się głownie w Europie lockdowny.

Klasyczny risk-off uderza w rynki finansowe, gdyż odnowione obawy o rozwój pandemii COVID-19 i potencjalną eskalację nacjonalizmu szczepionkowego poddają w wątpliwość dotychczasowe strategie reflacyjne. Indeksy są niżej, zyskuje dolar, a obawy o perspektywy globalnego ożywienia najlepiej obrazuje przecena ropy naftowej.

Wtorek był dniem mieszanych nastrojów na rynku. Tendencją, która się wyróżniała było umacnianie się dolara amerykańskiego, a to z kolei zaczyna coraz bardziej szkodzić polskiemu złotemu. Do tej pory bowiem ruchy na globalnych rynkach naprawdę są nieduże. Sygnałem, że „coś” zaczyna się dziać są zmiany ceny ropy.

Wtorek przynosi powrót do mocniejszego dolara na szerokim rynku, po tym jak w poniedziałek amerykańska waluta korygowała się korzystając z faktu cofnięcia się rentowności amerykańskich obligacji, oraz podbicia na Wall Street. Dzisiaj wspomniane rentowności dalej spadają (dla papierów 10-letnich do 1,65 proc.), ale na nastrojach ważą dyplomatyczne tarcia pomiędzy Chinami, a USA, UE, Wielką Brytanią i Kanadą, ...

Pomimo generalnie pozytywnego przebiegu poniedziałkowego handlu (z wyłączeniem Turcji), dziś na rynkach widać negatywne napięcie, za co może odpowiadać przerzucenie uwagi na nowe restrykcje covidowe w Europie. Inwestorzy nie zapominają też o śledzeniu rentowności obligacji USA przed wystąpieniem prezesa Fed Powella i sekretarz skarbu Yellen w Kongresie.

Poniedziałek rozpoczął się od załamania notowań tureckiej liry, ale dalej było już bardzo spokojnie. Złoty nawet zdołał odrobić nieco strat. Rynki przestały już reagować na wydłużanie lockdownów w Europie. Przypomnijmy, że w weekend prezydent Turcji zwolnił szefa banku centralnego, który w ubiegłym tygodniu podniósł stopy procentowe z poziomu 17 do 19% i zastąpił go krytykiem wysokich stóp procentowych.

Poza tym, że w nocy mieliśmy krach na lirze tureckiej, to ...w przestrzeni FX mało co się dzieje. Cofnięcie się rentowności amerykańskich obligacji (10-letnich o 5 p.b. do 1,67 proc.) jakoś nie przełożyło się na osłabienie dolara. Również rynki akcji wydają się być ostrożne, co widać po zachowaniu się kontraktów na amerykańskie indeksy.

W poniedziałek rentowności obligacji USA obniżają się, ale po innych klasach aktywów nie widać oddechu ulgi. Jeszcze przed weekendem Fed ogłosił, że nie będzie przedłużał wyłączenia papierów skarbowych pod wyliczenia wymogów kapitałowych przez banki, co podnosi obawy o utrzymanie podaży obligacji. Tymczasem lira turecka nurkuje po zwolnieniu prezesa banku centralnego.

Turecka lira traciła na otwarciu nawet 16%, co oczywiście doprowadziło do ogromnej luki na parze USDTRY. Para ta zameldowała się na otwarciu rynków w niedzielę wieczorem tuż poniżej historycznych szczytów. Powód nie powinien dziwić – Erdogan zdecydował się na zwolnienie szefa banku centralnego po tym, jak ostatnio doszło do znacznej podwyżki stóp procentowych w kraju.

Apetyt na ryzyko związany z silniejszym ożywieniem nie może przebić się na pierwszy plan, kiedy nastroje są dyktowane przez rosnące rentowności obligacji skarbowych USA. Ponieważ decyzja Fed nie przyniosła uspokojenia, presja może szybko nie zniknąć, wprowadzając zamęt wśród ryzykownych aktywów. Dane makro są drugorzędne, choć chwilową uwagę przyciągną indeksy PMI z Europy i USA.

W piątek rentowności 10-letnich obligacji rządu USA wróciły się poniżej poziomu 1,70 proc., co przekłada się na nieznaczną korektę dolara po ostatnich wzrostach. W grupie G-10 najlepiej radzą sobie NZD, JPY i NOK. Cofnięcie się USDJPY może być wynikiem zachowania się wspomnianego amerykańskiego długu, ale i też sprzedaży faktów po posiedzeniu Banku Japonii.

Po najnowszym posiedzeniu FOMC wstępna konkluzja brzmi: Fed pozwoli rozpędzić się do dowolnego poziomu zarówno gospodarce, jak i inflacji. Pożądany poziom inflacji wyraźnie określił prezes Powell: powyżej 2% w dłuższym okresie, przy czym „dłuższy” faktycznie oznacza tu „dłuższy”. Innymi słowy, Rezerwa Federalna informuje, że zamierza zignorować coraz wyższe odczyty inflacji w nadchodzących miesiącach w związku z wiosenno-letnimi efektami załamania cen pod koniec roku w efekcie pandemii Covid-19.

Dolar odrobił straty spowodowane gołębią decyzją Fed. Rynki akcji są pod presją, gdyż rentowności obligacji nie przerywają marszu w górę. Nerwowość przenika na rynek ropy naftowej, podsycając przecenę. Coraz trudniej znaleźć miejsca, gdzie inwestorzy bronią długookresowych strategii przed presją krótkoterminowych zawirowań. Strategia reflacyjna natrafia na kolejne przeszkody.

Pomimo wysiłków Fed, tydzień kończymy w nerwowych nastrojach. Tąpnęły notowania ropy, a inwestorzy już też nie są tak pewni, że rosnące rentowności są świetne dla spółek typu „value”. Jakby tego było pierwsze spotkanie na linii USA-Chiny rozpoczęło się od silnego zwarcia. Zacznijmy od tego drugiego punktu, gdyż on ostatnio otrzymywał mniej uwagi, niż na to zasługuje.