Wszystko wskazuje na impas po wyborach w Szwecji. Zarówno blok socjaldemokratów, Zielonych i Partii Lewicy, jak i sojusz partii centroprawicowych zdobyły po ok. 40 proc. głosów. Wg wstępnych szacunków Szwedzcy Demokraci uzyskali 16,3 proc. i są drugą siłą w parlamencie. Utrudni to dotychczasowym koalicjantom stworzenie rządu z poparciem większości. W reakcji na wstępne wyniki, mocno osłabiona w ostatnich tygodniach korona, odzyskuje jednak siły. Pomimo niepewności, spodziewamy się, że taka tendencja będzie się utrzymywać w dalszej części roku.

Bardzo dobre dane z rynku pracy w USA za sierpień pchnęły w piątek dolara ponownie na mocniejszą stronę. Nie zaszkodziło to już jednak tak bardzo walutom krajów wschodzących sugerując, że rynek wcześniej zdyskontował ostrzejszą politykę pieniężną Fed wynikającą z utrzymania dobrej kondycji amerykańskiej gospodarki w III kw. Po otwarciu rynków w poniedziałek nastawienie do EM jest ponownie negatywne.

Liczba etatów stworzonych poza rolnictwem w Stanach Zjednoczonych ponownie przekroczyła 200 tys. w ciągu jednego miesiąca. Nie pozwoliło to jednak na spadek stopy bezrobocia, bo bardzo nisko oszacowano dostępną siłę roboczą (blisko 0,5 mln osób mniej, niż w lipcu). Dane o zatrudnieniu za dwa poprzednie miesiące zrewidowano w dół o 50 tys. Ale nie odczyt wykreowanych etatów miał w publikacji kluczowe znaczenia dla oceny sytuacji na rynku pracy i wycen na rynkach. W sierpniu doszło do znaczącego przyspieszenia dynamiki wynagrodzeń. Płace wzrosły o 2,9 proc. r/r, co jest najlepszym wynikiem od maja 2009 r. Spodziewano się 2,7 proc. To istotny czynnik pro-inflacyjny, a dla Fed impuls do dalszego podnoszenia stóp procentowych. Taką też opinię wygłosił na gorąco komentując dane, E. Rosengren, członek komitetu odpowiedzialnego za ustalanie stóp. „Nie ma powodów, by dalej utrzymywać akomodacyjność polityki pieniężnej” – stwierdził. Pozostałe składowe raportu Departamentu Pracy już nie tak optymistyczne. Udział pracujących w populacji (participation rate) spadł w ubiegłym miesiącu do 62,7 proc. (vide nisko oszacowana siła robocza) przy prognozie stabilizacji na 62,9 proc. To wyrównanie najgorszego wyniku z ostatnich 2 lat. Zatrudnienie w przemyśle spadło o 3 tys., choć zakładano wzrost o 23 tys. Ze statystyk rynku wykreślono 690 tys. osób windując kategorię „not in labor force” do rekordowego w historii poziomu. Niższe były natomiast statystyki tracących pracę, zatrudnionych na niepełny wymiar oraz niemogących znaleźć zatrudnienia z powodów ekonomicznych – to ważne symptomy siły rynku.

Dolar powrócił po publikacji danych w rejon tygodniowych maksimów i utrzymał się na tym poziomie do zakończenia sesji. W relacji do euro kurs spadł poniżej 1,16, zbliżając się w bezpośrednie sąsiedztwo kluczowego poziomu 1,1540/00. Rentowności obligacji wzrosły, przy czym te z krótkiego końca bardziej (dalsze spłaszczenie krzywej – 2Y10Y 25 pkt proc.). Waluty EM w większości zdołały utrzymać jednak zyski wypracowane na przestrzeni sesji w piątek (pozostały słabsze licząc od początku tygodnia). Złoty relatywnie stabilny. Stracił do dolara, nie uległ większym zmiano do euro.

Źródło: Damian Rosiński, Dom Maklerski AFS