Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Sytuacja na rynku ropy naftowej w bieżącym tygodniu dobitnie pokazuje, że nadal daleko mu do stabilności. Silne przeceny z pierwszej połowy tygodnia teraz są nieco kontrowane przez stronę popytową – jednak notowania ropy naftowej wyraźnie zbliżyły się już do bariery na poziomie 100 USD za baryłkę i możliwe, że w kolejnych dniach lub tygodniach ponownie będą próbowały ją sforsować. Wiele zależy oczywiście od sytuacji na szerokich rynkach finansowych i oczekiwań związanych z globalną recesją.

Presja na europejskie waluty – w tym złotego, nie odpuszcza. Wczorajsza decyzja RPP nie była tu kluczowa, ale złotemu z pewnością nie pomogła. Dziś uwaga skierowana jest na NFP. Dolar pozostaje niezwykle mocny, a europejskie waluty pod presją, co przekłada się na kurs USDPLN w okolicach 4,70. Praprzyczyną tego stanu rzeczy jest skomplikowana sytuacja europejskiej gospodarki, gdzie ryzyko recesji jest większe niż w USA, co przynajmniej po części wynika z dużych problemów z dostępnością (i cenami) surowców energetycznych.

Dzisiejsza sesja na europejskich rynkach upływa pod znakiem odreagowania ostatniej paniki na akcjach spółek surowcowych spowodowanej obawami o wystąpienie recesji. WIG20 zyskał dzisiaj 3,26%, z czego liderem wzrostów była KGHM zyskując 10,97%. Najsłabiej z głównego indeksu poradził sobie Cyfrowy Polsat kończąc notowania na poziomie z wczorajszego zamknięcia. Optymistyczne nastroje udzieliły się nie tylko inwestorom znad Wisły, ale również na pozostałych rynkach europejskich.

Rada Polityki Pieniężnej podniosła stopy procentowe o 50 punktów bazowych, co oznacza, że stopa referencyjna będzie wynosić 6,5%. To dziesiąte kolejne posiedzenie przynoszące podwyżkę i za każdym razem ta podwyżka była większa niż 25 punktów bazowych. Jednak ruch jest mniejszy niż oczekiwano i przynosi osłabienie waluty. Konsensus rynkowy zakładał podniesienie stóp o 75 punktów bazowych i choć nie jest to pierwsze zaskoczenie, ma miejsce w dość delikatnym momencie.

Indeks ISM dla usług wypadł w czerwcu nieźle, a opublikowane zapiski z ostatniego posiedzenia FED potwierdziły determinację do działania w celu przeciwdziałania inflacji - wczoraj nie poznaliśmy informacji, które mogłyby zapowiadać osłabienie dolara, który ostatnio dostaje dodatkowe wsparcie w postaci "recesyjnego strachu". Warto jednak zwrócić uwagę, że nerwowość w mniejszym stopniu udziela się indeksom na Wall Street. Przed nami dane z rynku pracy - dzisiaj ADP, a jutro odczyty Departamentu Pracy. Publikowane wczoraj dane JOLTS (dające szerokie spojrzenie) pokazały dość przyzwoity obraz rynku pracy, chociaż dotyczyły one okresu maja.

Po fatalnym, mocno spadkowym rozpoczęciu bieżącego tygodnia, od wczoraj na rynku miedzi obserwujemy wyhamowanie zniżek, a nawet delikatne próby odbicia notowań w górę. Nadal jednak trudno mówić tu o jakimkolwiek optymizmie – cena miedzi w USA obecnie oscyluje w okolicach 3,40-3,50 USD za funt, a więc i tak są to najniższe wyceny od późnej jesieni 2020 roku. Na razie okolice 3,50 USD za funt stanowią najbliższy techniczny opór.

Dzisiejsza decyzja RPP wydaje się być dość interesująca. Od kilku tygodni powszechnie oczekiwano, że Narodowy Bank Polski podniesie swoją benchmarkową stopę procentową o 75 punktów bazowych na dzisiejszym posiedzeniu. Sygnalizowali to w wywiadach różni członkowie RPP. Oznaki spowolnienia gospodarczego mogą jednak spowodować, że Rada ograniczy się do ruchu o 50 pb. Rynek wycenia nieco ponad 100 pb podwyżki stóp w ciągu najbliższych 3-6 miesięcy. Nasz scenariusz zakłada dzisiejszy ruch o 50 pb. oraz kolejny o takiej samej wielkości we wrześniu.

To nie czas na pauzę. Coraz wyższa inflacja oraz presja ze strony kursu walutowego oznaczają, że RPP po raz kolejny podniesie stopy procentowe i nie będzie to mała podwyżka. Rynek oczekuje 75bp, co oznaczałoby wzrost stopy referencyjnej do poziomu 6,75%. Zacznijmy od tego, że dane o inflacji nadal wyglądają bardzo źle. Poziom 15,6% przy celu inflacyjnym na poziomie 2,5% jest absolutnie niedopuszczalny i w zasadzie na tym można byłoby zakończyć dyskusję o potrzebie dalszego zacieśniania. Jednak ostatnio pojawiły się nowe wątki.

Czwartkowy, poranny handel na rynku FX przynosi odbicie eurodolara (nad 1,02 USD) oraz lekki spadek presji podażowej wokół złotego. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,7727 PLN za euro, 4,6733 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,8389 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,5931 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 6,681% w przypadku obligacji 10-letnich.

Indeksy giełdowe cofają się w zasadzie od początku tego roku. Jak wiadomo rynek akcji jest wskaźnikiem tego, czego powinniśmy oczekiwać w przyszłości w gospodarce. Jeśli faktycznie dojdzie do realizacji prognozy recesji, rynek może zrealizować zyski. Z drugiej strony recesja jeszcze nie nadeszła, a wszystko wskazuje na to, że stopy procentowe będą podnoszone przez banki jeszcze przynajmniej do końca tego roku.

Środowy poranek na rynku walutowym przynosi kontynuację wczorajszego sentymentu. Notowania głównej pary walutowej pozostają pod presją spadkową, na czym niestety traci także nasza krajowa waluta. We wczorajszym komentarzu wspominałem o możliwym przyspieszeniu przeceny na parze EURUSD po przekroczeniu wsparcia przy 1,0360. Notowania już o poranku ruszyły dynamicznie w dół, a w dalszej części dnia ruch był kontynuowany.

We wtorek przez globalne rynki finansowe przetoczyło się nastawienie risk-off, co najwyraźniej zostało odzwierciedlone przez wartość amerykańskiego dolara. Inwestorzy masowo uciekali w stronę gotówki, a amerykański dolar wzbił się na kolejne wieloletnie rekordy. Obecnie kurs EUR/USD porusza się w rejonie 1,026, czyli blisko 20-letnich minimów, a coraz częściej słychać spekulacje na temat możliwości dotarcia obu walut do parytetu 1:1.

W poprzednim tygodniu globalny rynek surowców energetycznych obiegła niepokojąca informacja o planowanym strajku pracowników kilku pól naftowych w Norwegii. Natomiast wczoraj strajk się oficjalnie rozpoczął i objął, zgodnie z założeniami, na początku trzy pola naftowe – po to, by później każdego dnia rozprzestrzeniać się na kolejne i obejmować coraz więcej norweskiej produkcji ropy naftowej i gazu ziemnego. W najgorszym scenariuszu, Belgia czy Wielka Brytania mogły być odcięte od norweskiego gazu już od soboty.

Dzisiejsza sesja pokazuje, że recesja naprawdę znajduje się tuż za rogiem. Totalna wyprzedaż surowców, najmocniejszy dolar od 20 lat to to tylko niektóre z tematów. W takim środowisku trudno o wzrosty na rynku akcyjnym, a w zasadzie na wielu indeksach obserwujemy najniższe poziomy od miesięcy lub nawet lat. Czy to wszystko oznacza, że recesja to tylko kwestia czasu? Dzień nie zaczął się bardzo źle i negatywne nastroje budowały się przede wszystkim późnym popołudniem. Stany Zjednoczone wracają do handlu po krótkiej przerwie, ale w niezbyt dobrych nastrojach.

Wczorajsze święto narodowe w USA spowodowało, że obserwowaliśmy spokojny początek tygodnia. Kolejne dni zapowiadają się już nieco bardziej interesująco. Dziś dla Europy poznamy kondycję sektora usług (PMI), jutro z kolei zostanie zaprezentowany protokół z posiedzenia FOMC. Koniec tygodnia będzie przebiegał pod dyktando danych z amerykańskiego rynku pracy.

Notowania ropy naftowej zakończyły poniedziałkową sesję na plusie, a dzisiaj poruszają się w okolicach wczorajszego poziomu zamknięcia. Cena tego surowca oscyluje w okolicach 110 USD za baryłkę, nadal pozostając pod znaczącym wpływem obaw, zarówno tych związanych z popytem, jak i podażą ropy. W bieżącym tygodniu trochę bardziej przeważają jednak te drugie – nie tylko ze względu na wątły wzrost produkcji ropy naftowej w OPEC, lecz także ze względu na rozpoczęty właśnie strajk pracowników sektora naftowego w Norwegii.

Dziś we wczesnych godzinach porannych poznaliśmy decyzję Banku Rezerwy Australii w sprawie stóp procentowych. Zgodnie z rynkowymi oczekiwaniami RBA zdecydował się na podwyżkę głównej stopy procentowej o 50 punktów bazowych, z poziomu 0,85% do 1,35%. Tym samym jest to kolejna z rzędu podwyżka, odpowiednio po tej z maja (z 0,1% do 0,35%) i czerwca (z 0,35% do 0,85%). Aktualnie stopy procentowe w Australii znajdują się na najwyższym poziomie od maja 2019 roku.

Wtorek przynosi podbicie dolara na szerokim rynku, chociaż nastroje na rynkach akcji pozostają umiarkowanie pozytywne. Wsparciem dla rynków w Azji okazały się lepsze informacje związane z Chinami (PMI dla usług, perspektywa przeznaczenia 500 mld juanów na fundusz infrastrukturalny, oraz możliwe zniesienie przez USA części ceł na chińskie produkty jeszcze w tym tygodniu).

Pierwsza sesja w nowym tygodniu handlowym przebiegała spokojnie. Poniedziałki z reguły charakteryzują się mniejszą zmiennością. Dodatkowo dzisiejszy brak większych ruchów można tłumaczyć Świętem Niepodległości w Stanach Zjednoczonych. Patrząc na poszczególne indeksy ze Starego Kontynentu, niemiecki DAX stracił 0,3%, podczas gdy francuski CAC40 zyskał 0,4%, a londyński FTSE 100 dodał aż 0,9%. Pomimo mieszanych nastrojów, na plusie dzień zakończył także nasz polski WIG20, który zyskał 0,25% i zamknął się powyżej 1690 pkt.