Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Dzisiejsze szacunki firmy ADP dotyczące liczby nowych etatów w sektorze prywatnym w lutym różniły się od rynkowego konsensusu aż o 108 tys. (298 tys. vs 190 tys.). To rozbudziło apetyty przed piątkowymi odczytami Departamentu Pracy.

Posiedzenie Europejskiego Banku Centralnego (z publikacją nowych projekcji makroekonomicznych) oraz dane z amerykańskiego rynku pracy, czyli kluczowe wydarzenia tego tygodnia skumulowane są w jego końcówce, co stosunkowo mocno ogranicza wahania głównych par walutowych.

Kolejny dowód na to, że amerykański dolar mocno ciąży na wynikach handlu. W styczniu deficyt w wymianie wzrósł do najwyższego poziomu od 5 lat i to pomimo znaczącego spadku importu surowców energetycznych. Fundamentalnie waluta USA bynajmniej nie jest za słaba.

Poranny, środowy handel na rynku walutowym nie przynosi większych zmian, w konsekwencji również PLN oscyluje blisko punktów odniesienia z wtorku. Polska waluta wyceniana jest następująco: 4,3032 PLN za euro, 4,0752 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0189 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9661 PLN w relacji do funta szterlinga.

Gdzie jesteśmy? Jeżeli mowa o wykresie głównej pary walutowej, to jesteśmy przy 1,0560. To poziom niższy od tego, o którym pisaliśmy wczoraj wieczorem, a i tamte rejony uznaliśmy za wyrażające siłę dolara. Cóż, warto pamiętać o tym, że rynek wysoko wycenia szanse na marcową podwyżkę stóp. Czy do takiej podwyżki naprawdę dojdzie? Tego dowiemy się już za tydzień.

Główna para, główny temat: Dziś zmienność na eurodolarze nie była zbyt duża. Pieniądz amerykański pozostaje relatywnie silny – w tym sensie, że mamy ok. 1,0580 i nie widać zdecydowanego ataku na wyższe poziomy. Technicznie rzecz biorąc, można wziąć pod uwagę następującą linię spadkową: po maksimach kolejno z 8 września, przełomu września i października, 3 listopada i 2 lutego.

Kluczowe informacje z rynków: Australia: RBA jak oczekiwano nie zmienił na dzisiejszym posiedzeniu parametrów polityki pieniężnej – główna stopa procentowa pozostała na poziomie 1,50 proc. W komunikacie zwrócono uwagę na fakt mocnego wzrostu eksportu, oraz inwestycji firm poza sektorem wydobywczym, co przyczyniło się do dobrych danych PKB za IV kwartał.

Wtorkowa sesja nie obfituje w ważne dane makroekonomiczne. Główny punkt dnia, czyli decyzja Banku Rezerwy Australii już za nami. Oczywiście nie mogło być mowy o zmianie parametrów polityki, ale optymistyczne spojrzenie na kondycje globalnej, chińskiej i australijskiej gospodarki wsparło AUD. Nocne 0,5 – proc. umocnienie wynika też z faktu, że władze monetarne z dystansem podchodzą do obecnej siły waluty.

Liderzy największych krajów Unii proponują Europę wielu prędkości jako remedium na Brexit. Niebezpieczny i niekorzystny kierunek zmian, nie tylko dla Polski, ale wielkiego projektu Wspólnoty i euro. Rynki stabilne, żyją bieżącymi sprawami. Prognozy bez zmian – EUR/USD będzie zwyżkował, złoty lekko straci, szczególnie do euro.

Wielki świat: Jeśli chodzi o dane makroekonomiczne, to w dzisiejszym pakiecie większe znaczenie będą mieć takie informacje jak np. niemiecka dynamika zamówień w przemyśle za styczeń (o 8:00) czy finalny odczyt dynamiki PKB Eurolandu za IV kw. 2016 (o 11:00).

Poranny, wtorkowy handel na rynku walutowym przynosi próbę stabilizacji kursu PLN po podwyższonej zmienności na początku tygodnia. Polska waluta wyceniana jest przez rynek następująco: 4,3074 PLN za euro, 4,0681 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0223 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9786 PLN w relacji do funta szterlinga.

Ruchy oczekiwane czy nie? W gruncie rzeczy, patrząc rankiem na eurodolara, wówczas rezydującego w okolicach 1,06, podejrzewaliśmy, że tak czy inaczej piłka w najbliższym czasie ulokuje się po stronie waluty amerykańskiej. To znaczy: wciąż taka się wydaje sensowna perspektywa fundamentalna, biorąc pod uwagę nastawienie Fed, relatywnie jastrzębie.

Decyzja RBA spodziewana jest we wtorek, 7 marca o godz. 4:30. Oczekuje się utrzymania dotychczasowego status quo, co oznacza, że RBA w tym roku nie zmieni stóp procentowych (główna 1,50 proc.). Rynek pieniężny próbuje wyceniać taki ruch na I połowę 2018 r., ale wiele będzie zależeć od danych makro – zwłaszcza kluczowy pozostaje rynek pracy, ale i też inflacja.

Kluczowe informacje z rynków: USA: W piątek Sekretarz ds. Handlu, Wilbur Ross zwrócił uwagę, że konieczność podjęcia działań ułatwiających amerykański eksport. Zapowiedział „rozsądne” miany w NAFTA, zwrócił uwagę na mechanizmy mogące ustabilizować notowania meksykańskiego peso, zaznaczył, że korzyści ze słabego peso mają Niemcy. Uwagę przyciągnęły jednak wypowiedzi członków FED.

Rynek pieniężny i ekonomiści są niemal pewni wzrosty stopu funduszy federalnych po 15 marca o 25 pkt bazowych, lecz dolar zachowuje się tak, jakby nie wierzył w tę podwyżkę. Oznacza to, że albo Fed stóp jednak nie podniesie albo, nawet jeśli to zrobi, waluta USA straci na wartości.

Poniedziałek – zaczynamy: Co mamy dziś w programie makroekonomicznym? Nie aż tak wiele, niemniej dane te w pewien sposób będą istotne, a w każdym razie ciekawe. Na przykład o 10:30 poznamy indeks Sentix – syntetyczny wskaźnik dla Strefy Euro, prognozuje się wzrost z 17,4 pkt do 18,5 pkt.

Początek nowego tygodnia handlu na rynku walutowym nie przynosi większych ruchów na wycenie PLN, chociaż lokalnie możemy zaobserwować lekkie podbicie układu risk-off. Złoty wyceniany jest przez rynek następująco: 4,3016 PLN za euro, 4,0564 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,0173 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9785 PLN w relacji do funta szterlinga.

Sytuacja głównej pary: To, że piątkowa świeca na eurodolarze jest wzrostowa, zakrawa raczej na paradoks typowy dla rynku forex – to znaczy taki, w myśl którego reakcja na jastrzębie informacje jest skierowana przeciw walucie, która teoretycznie powinna się wzmocnić.

Raport z amerykańskiego rynku pracy może oznaczać być albo nie być dla marcowej podwyżki. Wycena rynkowa ruchu Fed za niecałe dwa tygodnie sięga niemal 90 proc., więc w przypadku rozczarowania danymi USD znajdzie się w opałach. Ponadto mamy decyzję banków centralnych z Australii, Polski i Eurolandu.