Początek roku był pomyślny dla złotego, ale jesteśmy bliżej zdania, że będzie trudno podtrzymać takie tempo.

Marzec był huśtawką nastrojów wokół USD. Najpierw Fed zbudował oczekiwania na agresywniejsze działanie, by potem samemu je zgasić. Działania administracji Trumpa w Kongresie w ramach realizacji ambitnego planu gospodarczego także miały swoje wzloty i upadki. Nie rozwodząc się niepotrzebnie nad przeszłością, obecnie podstawy dla dolara wygląda tak: podwyżka stóp procentowych w czerwcu jest wyceniona na 60 proc., a reforma podatkowa nie jest jeszcze pogrzebana. W obu przypadkach oczekiwania wydają się niewygórowane, co oferuje większe pole do pozytywnych reakcji. Dziś uwaga skupi się na danych makro, a w szczególności na wskaźnikach aktywności przemysłu. Wyższe odczyty indeksów regionalnych (NY Empire State, Philly Fed) wskazują w stronę równie solidnego odczytu dla ogólnokrajowego przemysłu. Negatywnym czynnikiem dla sentymentu będzie jednak ostatnie zamieszanie w Kongresie, stąd prognozy na marzec są poniżej wyników za luty, choć prognozowany 57,2 wciąż będzie drugim najwyższym odczytem od ponad dwóch lat. To powinno wystarczyć, by podtrzymać dobre notowania dolara. Pikanterii mogą dodać wypowiedzi członków Fed: Harkera i Dudleya. Obaj mają prawo głosu na posiedzeniach FOMC w tym roku, choć ten drugi w piątek uderzył w neutralne tony stwierdzeniem, że Fed nie widzi pośpiechu w zacieśnianiu polityki pieniężnej.

EUR utraciło swoją lekkość z połowy marca, kiedy wydźwięk przekazu z ECB zaczął być piaskiem w trybach jastrzębich oczekiwań. Przestrzegaliśmy, że rynek zapędza się w przybliżaniu wyceny terminu pierwszej podwyżki stóp procentowych (w marcu wycena na pierwszy kwartał 2018 r. skoczyła z 20 proc. do 70 proc.), co w końcu skłoniło sam ECB, by wysłać sygnał temperujący rynek. Dziś rano Peter Praet przypomniał, że choć począwszy od kwietnia tempo skupu aktywów maleje (z 80 mld EUR do 60 mld EUR), to wcale nie oznacza to startu stopniowego redukowania programu. Na rynku może być jeszcze sporo rozczarowanego kapitału, który uwierzył w szanse na silniejsze wzrosty euro i jego wycofywanie może ciążyć na wartości unijnej waluty. Dziś rewizje indeksów PMI nie powinny dużo odbiegać od wstępnych szacunków i powinny być neutralne.
Dla funta dane o aktywności biznesu mogą być kluczowe, gdyż dostarczą informacji, czy generalna poprawa klimatu gospodarczego na świecie pozwoli zneutralizować rosnące obawy o przyszłość po Brexicie? Cofnięcie wskaźników w styczniu i lutym stoi w sprzeczności z odczytami w Eurolandzie i kolejny słaby odczyt podniesie alarm o kondycję gospodarki w kolejnych miesiącach. Zainicjowany w ubiegłym tygodniu proces negocjacji Brexitu nie będzie łatwy, a już teraz widać, że w wielu kwestiach zdania stron są sporne. Oznaki ostrego stanowiska strony europejskiej mogą odbijać się na zaufaniu biznesu i konsumentów na Wyspach. Pozostajemy negatywnie nastawieni do funta w średnim terminie.

Solidne wskazania PMI z Niemiec argumentują za równie dobrym wyniku w Polsce (prog. 54,6 vs 54,2 w lutym), co dobrze rokuje kontynuacji odbicia ożywienia gospodarczego w kolejnych miesiącach. Jakkolwiek RPP przyjmie te dane z zadowoleniem, tak schłodzenie CPI do 2 proc. w marcu z 2,2 proc. w lutym ugruntuje neutralne nastawienie w polityce monetarnej. Stopy procentowe powinny zostać utrzymane bez zmian, a prezes NBP Glapiński powinien powtórzyć, że taki stan rzeczy utrzyma się co najmniej do końca roku. Pod koniec tego tygodnia słabszy odczyt inflacji przypomniał, że budowanie jastrzębich oczekiwań w Polsce nie ma na razie sensu, co powinno odebrać nieco pary z rajdu złotego, cofając EUR/PLN do 4,25. Powrót spadków na EUR/USD zatrzyma domykanie krótkich pozycji w USD/PLN, gdzie dodatkowo obrona 3,90 dała silny techniczny sygnał do odbicia.

Źródło: Konrad Białas, Dom Maklerski TMS Brokers S.A.