Skala dzisiejszej przeceny wyróżniała złotego na tle innych walut regionu, które co prawda również traciły w relacji do euro, ale w zdecydowanie mniejszym stopniu. Ponadto zyskiwały one do dolara.
Osłabienie polskiej waluty wpisuje się w obserwowane od pewnego czasu jej bardzo słabe zachowanie. Z jednej strony jest to generalna niechęć inwestorów do zakupów walut krajów zaliczanych do rynków wschodzących w końcówce roku, gdy rynek jest bardzo płytki, a więc podatny na duże zmiany.

Cieniem na notowania złotego mogą kłaść się również opcyjne kłopoty polskich eksporterów. Szczególnie, że wciąż nie ma jasności, jak są one duże. A to uniemożliwia oszacowanie ryzyka z tym związanego.

Na to wszystko nakłada się jeszcze oczekiwanie na czwartkowe dane o listopadowej produkcji przemysłowej w Polsce, które jak się wydaje, pokażą spadek rocznej dynamiki zbliżony do 5 proc.
Sentymentu do złotego nie poprawa również dzisiejsze wybicie kursu EUR/PLN powyżej psychologicznego poziomu 4 zł. W praktyce otwiera to drogę do 4,0964 zł (szczyt z 23 czerwca 2006 roku). Jednak przy tak dużej determinacji strony popytowej, nie można wykluczać jeszcze większych wzrostów. Szczególnie, że płytkość rynku ułatwia duże zmiany.

Przeceny złotego nie należy natomiast wiązać z oczekiwanymi obniżkami stóp procentowych przez Radę Polityki Pieniężnej. To bowiem wymagałoby założenia, że dysparytet w poziomie stóp ma obecnie znaczenie. Tymczasem ostatnie tygodnie wyraźnie pokazują, że tak nie jest. Przynajmniej na linii gospodarki rozwinięte – gospodarki wschodzące.

Sytuacja techniczna na wykresach polskich par każe w najbliższych dniach oczekiwać wahań dolara w szerokim przedziale 2,86-3,06 zł, ataku euro na opór na poziomie 4,0963 zł (z możliwością jego przełamania) oraz zwyżki USD/CHF w kierunku październikowych maksimów (2,7294 zł).

Źródło: Marcin R. Kiepas, X-Trade Brokers DM S.A.