W takim otoczeniu waluty mniejszych gospodarek, szczególnie tych, w które chętnie inwestowano z racji wysokiego oprocentowania depozytów (carry trade), mocno tracą.

Złoty jest przykładem działania tego mechanizmu – kurs naszej waluty względem euro zwyżkował z 3,35 do 3,38 – 3,39; USDPLN zaś wzrósł z 2,31 do 2,37, ale pod koniec dnia spadł do 2,34 wskutek wzrostu eurodolara. Brak jakichkolwiek ważniejszych danych o polskiej gospodarce (zestawienie przepływów w bilansie płatniczym można pominąć ze względu na duże opóźnienie publikacji tego raportu w stosunku do opisywanego przezeń okresu) wystawia polską walutę na wahania sentymentu na rynkach globalnych.

Finansowe wsparcie ze środków publicznych, jakie banki Fortis i B&B (odpowiednio: belgijski i brytyjski) musiały otrzymać, aby nie popaść w poważne kłopoty pokazuje, że problemy sektora finansowego nie są ograniczone jedynie do USA. W Europie także znajdą się spółki, które poniosły duże straty i mają obecnie problemy z płynnością. Waluty europejskie mogą w najbliższych dniach tracić w stosunku do dolara, gdyż plan Paulsona jest w oczach wielu inwestorów działaniem, które może się udać. Oczywiście, nie brak też głosów sceptycznych, stąd amerykańscy komentatorzy podają obecnie tak rozbieżne prognozy dla kursu EURUSD w horyzoncie 12 miesięcy jak 1,20 i 1,90.

Rozpoczynający się tydzień upłynie na rynku walutowym pod znakiem 3 wydarzeń – głosowania nad planem Paulsona w obu izbach amerykańskiego Kongresu, posiedzenia Europejskiego Banku Centralnego i piątkowego raportu o rynku pracy w USA. Bazując na dostępnych obecnie informacjach oczekiwałbym osłabienia euro w najbliższych dniach, pogłębienia deprecjacji funta i niekorzystnego klimatu wokół złotego.

Źródło: Piotr Denderski, Analityk rynków finansowych AFS