Wiadomości - Wszystkie wiadomości, komentarze, analizy

Wąskie wahania: Oczywiście w ujęciu dłuższym, obejmującym czas od drugiej połowy stycznia, zakres wahań eurodolara jest nawet szeroki. Kto sprzedał euro w lutym przy kursach rzędu 1,2550, a potem odwrócił pozycje na przełomie lutego i marca przy 1,2160 – mógł się cieszyć. Taki mniej więcej jest zakres wahań.

Kluczowe informacje z rynków: USA/ FED: Zdaniem odchodzącego w czerwcu na emeryturę szefa oddziału FED w Nowym Jorku (William Dudley), Rezerwa Federalna powinna powrócić do tzw. neutralnego poziomu stóp procentowych zanim dojdzie do wyraźnej poprawy na rynku pracy. Dudley jest optymistą odnośnie dynamiki wzrostu gospodarczego, a także nie dostrzega ryzyk spowolnienia popytu ze strony konsumentów.

Rynki finansowe pozostają w trybie umiarkowanego risk-on, kiedy prezydent Trump nie przypomina o wojnie handlowej, a inwestorzy praktycznie już zapomnieli o Syrii. EUR/USD kontynuuje senny handel gdzieś pomiędzy 1,23 a 1,24; nudno jest też na rynku złotego. Ale tematy makro są żywe dla AUD, NZD, GBP i CAD.

Złoty wzrósł do najwyższego poziomu od września 2014 r. w relacji do 4 najważniejszych walut. Stabilizuje się na wysokich poziomach do euro i dolara, mocno zyskuje do franka i funta. Na świecie mocny także chiński juan, a waluta USA nie znajduje trwałego wsparcia, pomimo dobrych danych bieżących z gospodarki i rosnących oczekiwać na podwyżki stóp procentowych.

Będą sankcje czy ich nie będzie? W Białym Domu, chciałoby się powiedzieć „jak zwykle”, panuje spore zamieszanie i różni przedstawiciele administracji Trumpa wydają różne oświadczenia. Ta niepewność widoczna jest na rykach surowców, gdzie w ostatnich dniach dochodzi do ogromnych wahań cen. Sytuacja ta może nie pozostać obojętna dla światowej gospodarki.

Abe i nie tylko: Japoński premier Abe stwierdził, że handel z USA będzie rozwijany, podobnie jak amerykańskie inwestycje w Japonii, a wszystko to z korzyścią dla obu państw czy też narodów. Premier gotów jest rozmawiać o wolnej, obustronnej wymianie, prowadzonej na równych zasadach.

Wydarzenia dnia: Para CAD/USD przed 16:00 dobiła do 0,7970, po czym w szybkim tempie spadła, obecnie klaruje się przy 0,79. Można na to spojrzeć inaczej: para USD/CAD wzrosła z 1,2550 do 1,2656. Tak czy inaczej, oznacza to, że dolar się wzmocnił.

Kluczowe informacje z rynków: USA/DANE: Opublikowane wczoraj po południu dane nt. dynamiki wydanych pozwoleń i rozpoczętych budów w marcu przewyższyły oczekiwania rynku (odczyty wyniosły odpowiednio 1,354 mln i 1,319 mln wobec szacowanych 1,323 mln i 1,262 mln). Lepiej wypadła też dynamika produkcji przemysłowej, która wzrosła w ubiegłym miesiącu o 0,5 proc. m/m.

Frank szwajcarski zwykle lata poniżej zasięgu radarów, ale gdy tylko daje się zauważyć, robi ogromne wrażenie. W ciągu ostatniej doby EUR/CHF zahaczył o 1,1970, czyli znalazł się o krok od niewidzianego do 15 stycznia 2015 r. poziomu 1,20, kiedy to SNB przestał bronić franka i zapewnił jedno z największych załamań kursu w historii rynku walutowego. Osłabienie ma jednak dość dziwne podstawy.

Główna para i świat: Eurodolar lokuje się obecnie na poziomie 1,2350, jeszcze ok. ósmej rano notował 1,2380. Na razie więc dolar trochę zarabia, wszelako nadal są to wahania konsolidacyjne. Mówimy tu zarówno o konsolidacji ostatnich kilku dni (ok. tygodnia), jak i o tej szerszej, wszczętej w styczniu.

W cieniu Wojen Handlowych, Syrii i podwyżek stóp w USA rozgrywa się inna tendencja, która w Polsce jest obserwowana z dużą uwagą. Mowa o kursie franka, który w ostatnim czasie zauważalnie traci na wartości. Być może jeszcze w tym tygodniu osiągnięty zostanie milowy poziom.

Poranny, środowy handel na rynku FX przynosi podtrzymanie lekkiej korekty na PLN, jednak w dalszym ciągu są to relatywnie mocne poziomy na wykresach. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1615 PLN za euro, 3,3630 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,4762 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,8040 PLN w relacji do funta szterlinga.

Fed i wieści makro: O cierpliwości mówił dziś Charles Evans z FOMC – który jednak w tym roku nie głosuje. Owszem, jego zdaniem stopy procentowe mogą być stopniowo podnoszone – tym niemniej Fed w zasadzie może sobie pozwolić na politykę jeszcze bardziej umiarkowaną niż obecna. Po prostu inflacja wciąż jest jeszcze zbyt niska, nie ma też dostatecznego parcia na wzrost płac.

Kluczowe informacje z rynków: USA/DANE: Opublikowane wczoraj po południu dane nt. sprzedaży detalicznej wypadły lepiej od prognoz, dzięki wysokiemu wolumenowi sprzedaży samochodów. Dynamika na szerokim rynku wyniosła w marcu 0,6 proc. m/m wobec szacowanych 0,4 proc. m/m.

Rynki w Europie otrząsają się z lekkiej awersji do ryzyka, jaka oplotła handel w Azji, a bez eskalacji konfliktu syryjskiego łatwiej jest wrócić do optymizmu. Na FX słabszy jest USD i NZD, silny GBP, EUR i PLN, choć bez większych emocji. Zgodny z oczekiwaniami odczyt PKB Chin przeszedł bez echa. Dziś przed dnami dane z rynku pracy Wielkiej Brytanii, niemiecki ZEW i produkcja przemysłowa z USA.

Najnowsze wypowiedzi prezydenta USA raczej nie pomogły notowaniom dolara. Ponieważ słabość GPW nie szkodzi specjalnie złotemu, ogólne osłabienie amerykańskiej waluty oznacza kurs USDPLN najniżej od dwóch miesięcy. Czy zmienią to dzisiejsze wypowiedzi przedstawicieli Fed?

Co w programie? Nad ranem ukazały się chińskie dane makro. PKB za I kw. 2018 wygenerował dynamikę +6,8 proc./ r/r, oczekiwano +6,7 proc. Produkcja przemysłowa za marzec trochę rozczarowała, prognozowano bowiem +6,2 proc. r/r, a było faktycznie +6 proc. Sprzedaż detaliczna wypadła nieźle (+10,1 proc. r/r, przewidywano +9,9 proc.), inwestycje w wielkich miastach ukształtowały się delikatnie poniżej założeń.

Wtorkowa, sesja na rynku walutowym przynosi podtrzymanie mocnego złotego, gdzie wycena EUR/PLN spadła poniżej 4,15 PLN. Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,1470 PLN za euro, 3,3476 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,8031 PLN względem funta szterlinga i 3,4856 PLN w relacji do franka szwajcarskiego. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,104% w przypadku obligacji 10-letnich.

USA przeprowadziły atak rakietowy na Syrię, ale rynki nie robią sobie z tego zbyt wiele. Strategia ataku „raz, a dobrze” zdaje się dawać inwestorom powód, by nie marnować budowanego w ubiegłym tygodniu apetytu na ryzyko. Obawy o rozwój sytuacji geopolitycznej nie znikają jednak całkowicie, więc pozostaniemy na pastwie niespodziewanych nagłówków w serwisach informacyjnych.