Również w mijającym tygodniu za złotego płacono mniej niż 3 złote po raz pierwszy od 12 stycznia. Tydzień para USDPLN kończy na poziomie 2,9470, zaś para CHFPLN 2,7550 (również najmniej od 12 stycznia). Za tak udanym tygodniem dla polskiej waluty stoi przede wszystkim rozwój sytuacji na Wall Street, gdzie po kilku dniach prób udało się pokonać tegoroczne maksima na kontraktach na kluczowy indeks S&P500.

W umocnieniu złotego na koniec tygodnia pomógł też fakt, iż euro odrobiło część wczorajszych strat do dolara wobec lepszych danych makroekonomicznych. Mowa o wskaźnikach aktywności (zwłaszcza ten dla przemysłu zaskoczył sporym wzrostem) i indeksie Ifo, który odnotował wzrost do poziomu 87,3 pkt., lecz co bardziej istotne w końcu jest to wzrost oparty na lepszej ocenie bieżącej sytuacji a nie jedynie na rosnących oczekiwaniach.

Wobec poprawy płynności w sektorze finansowej, która sprzyja strategiom inwestycyjnym w sektorze walut podwyższonego ryzyka, część inwestorów zagranicznych mogła uznać polską walutę za atrakcyjną. W relacji do dolara nadal jest ona bowiem tańsza niż na początku roku, podczas gdy takie waluty jak brazylisjki real, czy południowoafrykański rand zyskały już prawie 20%. Ponadto wobec wzrostowego rynku akcji, inwestorzy mogli odnotować fakt, iż zwyżka na indeksach GPW nijak się ma do analogicznych wzrostów notowanych na giełdach w Szanghaju, San Paulo czy Moskwie, a to może dodatkowo sprzyjać złotemu. Nawet jeśli tempo obecnego umocnienia złotego uznamy za przesadne, nie musi to oznaczać rychłego zakończenia tego trendu. Jak mawiał były prezes Citigroup, Chuck Prince: „tak długo jak gra muzyka, musisz wstawać i tańczyć”.

Źródło: Przemysław Kwiecień, X-Trade Brokers Dom Maklerski S.A.