Niemniej po zachowaniu się USD/JPY, który jest dość wrażliwy na sygnały z amerykańskiej Rezerwy widać, że silniejszy dolar podczas sesji europejskiej to bardziej wynik rozczarowań danymi ze strefy euro (niemiecki ZEW), oraz Wielkiej Brytanii (inflacja CPI), które dały preteksty do cofnięcia się EUR i GBP.

Na wykresie EUR/USD dzisiejsza czarna świeca przykrywa wczorajszą białą, której maksimum wypadło niewiele poniżej ważnego oporu przy 1,2363. Ważne jest to, że powróciliśmy poniżej strefy 1,2295-1,2322 (to wciąż kluczowy opór w przypadku potencjalnego odbicia). Wyraźne wybicie ostatniego minimum przy 1,2257, a więc i ze złamaniem wsparcia przy 1,2245, może dać argumenty za rozwinięciem się fali spadkowej skutkującej testowaniem kluczowego rejonu przy 1,2150 (dołek z początku marca i linia trendu wzrostowego rysowana od listopada ub.r. Warto śledzić zachowanie się dziennego oscylatora RSI 9 – nadal obowiązuje tu spadkowa linia trendu rysowana od szczytu z grudni ub.r. Dopóki nie dojdzie do jej złamania, wszelkie scenariusze wzrostowe w średnim terminie można odkładać na półkę.

W przypadku GBP/USD zejście poniżej 1,40 nie jest na razie trwałe. Niższe dane nt. inflacji CPI za luty nie doprowadziły na razie do istotniejszej rewizji oczekiwań dotyczących podwyżki stóp przez Bank Anglii w maju (to nadal około 70 proc. szans). Pozostaje czekać na kolejne dane (jutro rynek pracy, w czwartek przed południem sprzedaż detaliczna), oraz czwartkowe posiedzenie BOE. Układ wskaźników wskazuje na brak znaczących dywergencji z ostatnim przebiegiem kursu bazowego, co zmniejsza szanse na wyraźniejsze załamanie (spadek poniżej linii trendu wzrostowego rysowanej od listopada w rejonie 1,3930).

Źródło: Marek Rogalski – główny analityk walutowy DM BOŚ