Teoretycznie powinno to być traktowane jako zapowiedź udanych payrollsów, które poznamy w piątek – ale w praktyce rozstęp między ADP a danymi rządowymi może być duży. Zresztą, eurodolar jest skoncentrowany raczej na wieściach z frontu celno-handlowego Donalda Trumpa. Owszem, para schodziła dziś poniżej 1,24 – ale tylko chwilowo i nieznacznie: do 1,2385.

Dynamika PKB Eurolandu wpisała się w prognozy, wyniki to +0,6 proc. k/k oraz +2,7 proc. r/r. Raphael Bostic z Fed pośrednio skrytykował politykę Trumpa, przypominając, że wojny handlowe to wojny bez zwycięzców. Poza tym stwierdził, że w grudniu zakładał 2 podwyżki stóp na ten rok, teraz liczy na 3. To akcent pro-dolarowy, ale jak mówiliśmy wyżej – rynek jest zbyt zaprzątnięty innymi tematami.

Glapiński the dove

Rada Polityki Pieniężnej liczy 9 członków i prezesa. Tenże prezes, szef NBP – p. Adam Glapiński – stwierdził dziś, że on sam jest traktowany raczej jako gołąb, natomiast w Radzie można wyróżnić trzech jastrzębi, tj. trzy osoby skłonne do podwyższania stóp. Nazwisk nie podał, ale można je sobie zrekonstruować: Zubelewicz, Gatnar, Hardt.

Glapiński na razie nie chce podwyższać oprocentowania w Polsce. Dziś mówił, że nawet do roku 2020 możemy pozostać na obecnych poziomach. Wpisywałoby się to z grubsza w prognozy Goldman Sachs, w myśl których dopiero w IV kw. 2019 możemy (ewentualnie) liczyć na podwyżkę.

Na USD/PLN przełomu nie było. Owszem, ruch był duży, z 3,3670 do 3,40, niemniej nie przebiliśmy w ten sposób oporowych okolic z ostatnich dwóch miesięcy. Tym niemniej na euro-złotym postawa RPP okazała się bardziej wpływowa. Para dobiła nawet do 4,2125. Tak wysoko nie byliśmy od grudnia 2017 roku. A zatem teoria o tym, że złoty może zacząć się osłabiać, znalazła jakieś potwierdzenie, choć oczywiście w ostatnich dniach sytuacja międzynarodowa nam raczej pomagała – w tym sensie, że Trump osłabił dolara.

Źródło: Tomasz Witczak, FMC Managementf