W Europie uwagę dzisiaj rano zwracają słowa Ewalda Nowotnego z ECB, który dał do zrozumienia, że kwestia uruchomienia programu skupu aktywów opartego o obligacje rządowe nie będzie łatwą decyzją i wymaga dłuższego rozważenia. Przyznał jednak, że fundamenty gospodarcze strefy euro są słabe. Z drugiej strony odczyt indeksu nastrojów Sentix, który obrazuje nastroje wśród inwestorów pokazuje, jak duże oczekiwania są pokładane w ECB. W grudniu jego wartość wzrosła do -2,5 pkt. z -11,9 pkt. w listopadzie. Czy Mario Draghi i jego drużyna stali się zakładnikami rynków finansowych? To się okaże w przyszłym roku, kiedy to ECB najpewniej będzie szukał wielu wymówek, aby nie uruchamiać QE w wersji z rządowymi obligacjami, który jest najbardziej ryzykowny (bo na dłuższą metę zmniejsza presję na polityków, aby ci dbali o reformy).

Dzisiejszy kalendarz jest ubogi, to co „zostało” to wieczorne wystąpienie Dennisa Lockharta z FED. Za nami są już fatalne dane nt. japońskiego PKB za III kwartał (odczyt końcowy był gorszy, niż wstępny, który i tak był dość słaby), oraz „dwojakie” dane z Chin. Z jednej strony nadwyżka w handlu wzrosła w listopadzie do 54,47 mld USD, ale z drugiej import spadł o 6,7 proc. r/r.

Na wykresie EUR/USD oddalamy się w dół od poziomu 1,2280, który był dobrym wsparciem w miniony czwartek. Teraz dla rynku kluczowe będą okolice 1,2240 i 1,2130 – pierwsza to dolne ograniczenie potencjalnego klina spadkowego, oraz linia trendu oparta o minimum z 2010 r., a druga to linia trendu od dołka z 2005 r. Opór to wspomniany rejon 1,2280 i wyżej 1,2357 (to dawne, listopadowe dołki).









Wykres tygodniowy EUR/USD

Źródło: Marek Rogalski, analityk DM BOŚ (BOSSA FX)