Przyszły tydzień: CPI z USA/Eurolandu/Szwecji/Polski, SNB, Norges Bank, PKB z NZ
W USA na pierwszym planie będzie inflacja (wt). Po zaskakująco mocnym odczycie CPI (0,5 proc. m/m) i inflacji bazowej (0,3 proc. m/m) przed miesiącem teraz spodziewane jest podtrzymanie pozytywnego trendu (prog. 0,2 proc. dla obu wskaźników). Jeśli oczekiwania zostaną potwierdzone, przed Fed otworzy się droga do jastrzębiego zwrotu, a rynek zacznie spekulować, czy na marcowym posiedzeniu FOMC projekcja stóp procentowych nie zacnie sugerować czterech podwyżek do końca 2018 r. Po danych o aktywności gospodarczej (sprzedaż detaliczna, produkcja przesyłowa, indeksy koniunktury) oczekuje się przyzwoitych odczytów, choć ich wpływ na USD powinien być umiarkowany, chyba że rozczarowania będą wyraźne.

Zgodnie z zapowiedziami prezydent Trump zatwierdził cła na import stali i aluminium i jak na razie rynek przyjmuje informację ze spokojem, jednak potencjalne działania odwetowe Chin i UE nie są wykluczone w najbliższych dniach, stąd ryzyko eskalacji nie jest całkowicie do zignorowania.
W strefie euro przyszedł czas na cichy tydzień. Nawet finalny odczyt HICP (pt) nie powinien wzbudzać emocji, biorąc pod uwagę, że wstępne szacunki już wskazały na spowolnienie. Na konferencji EBC prezes Draghi zgasił aspiracje inwestorów do kupowania EUR, ale dalej widzimy przewagę ryzyk na rzecz wzrostów, kiedy rynek zrewiduje oczekiwania dotycząc polityki monetarnej, lub gdy zadziała status bezpiecznej przystani w momentach wzrostu awersji do ryzyka. Kalendarz z Wielkiej Brytanii jest pusty, co powinno uczynić z GBP odbiorcę bodźców z zewnątrz, pod warunkiem braku rewelacji związanych z negocjacjami Brexitu.

W czwartek otrzymamy dwie decyzje banków centralnych: w Szwajcarii i Norwegii. SNB nie ma wiele do zrobienia. EUR/CHF wspiął się do 1,17 i frank nie wydaje się wysoce przewartościowany, ale historycznie dalej jest drogi, więc nierozsądnym byłoby przeszkadzać deprecjacji poprzez zmianę nastawienia. Dodatkowo inflacja CPI na 0,7 proc. r/r jest słaba, a byłaby jeszcze niższa, gdyby nie wyraźna deprecjacja CHF w drugiej połowie ubiegłego roku. Utrzymanie ujemnych stóp procentowych i powtórzenie gotowości do interwencji walutowych jest najbardziej prawdopodobnym rezultatem posiedzenia.

Posiedzenie Norges Banku może być dużo ciekawsze, szczególnie po publikacji lutowej inflacji bazowej, która na 1,4 proc. r/r była wyższa od oczekiwań. Dane wskazują, że styczniowa słabość była przejściowa, co powinno skłonić bank do rewizji w górę projekcji ścieżki stóp procentowych i zasugerować podwyżkę we wrześniu.

W Szwecji inflacja CPI będzie ważny odczytem (sr). Rynek zakała stabilizację CPI na 1,6 proc. i bazowej na 1,7 proc., co jednak oznacza pozostawanie inflacji poniżej prognoz Riksbanku, implikując rewizję w dół prognoz na posiedzeniu w kwietniu i oddalając moment podwyżek stóp procentowych. To dodałoby presji na już mocno wyprzedanego SEK.

W Polsce inflacja CPI za luty (czw) powinna wskazać, że pomimo umiarkowanego wzrostu cen względem poprzedniego miesiąca, efekty bazy będą utrzymywać dynamikę roczną poniżej 2 proc., co gołębie z RPP przyjmą z zadowoleniem. Ważniejsze będzie, czy inflacja bazowa (pt) wskaże na przyspieszenie ponad 1 proc. Przy braku niespodzianek złoty pozostanie w inercji, chyba że warunki zewnętrze dadzą sygnał do wyprzedaży aktywów rynków wschodzących.

Kalendarz w Japonii zawiera zamówienia na maszyny (śr) i finalny odczyt produkcji przemysłowej (pt), ale oba raporty nie będą miały wpływu na JPY. USD/JPY pozostaje funkcją dolara i globalnego nastawienia do ryzyka. Jako że inwestorzy cały czas podtrzymują ostrożne podejście i szybciej reagują na oznaki risk-off, warunki bardziej sprzyjają aprecjacji jena.

W Australii mamy drugorzędne dane o nowych kredytach hipotecznych (wt) i indeks zaufania konsumentów (czw). Kluczowymi danymi od strony lokalnej są w tym momencie odczyty inflacji, których nie otrzymamy aż do kwietnia. AUD pozostaje wrażliwy na pogorszenie szerokiego sentymentu rynkowego, a pod tym kątem napięcia nie znikają. Jeśli awersja do ryzyka przyniesie mocniejszy zjazd cen surowców, AUD to z pewnością odczuje. W Nowej Zelandii na pierwszym planie jest PKB za IV kw. (śr) z oczekiwaniami na przyzwoity wynik (0,8 proc. k/k). Mimo to pod znakiem zapytania stoi siła NZD, jeśli globalne nastroje nie będą sprzyjające. W Kanadzie kalendarz jest pusty, więc cała uwaga skupi się na postępach w rozmowach między USA i Kanadą o przyszłości porozumienia NAFTA. Trump zaoferował zwolnienia z ceł na import stali i aluminium, ale może to się odbyć kosztem pogorszenia pozycji Kanady w NAFTA, co podnosi ryzyko wokół CAD.

Źródło: Konrad Białas, Dom Maklerski TMS Brokers S.A.