Padło też sformułowanie, że ECB nie powinien nadmiernie wpływać na oczekiwania rynkowe, co można potraktować jako nawiązanie do sytuacji sprzed kilkunastu miesięcy, kiedy to ECB nadmiernie je „nakręcił”, co później mocno rozczarowało rynki. Niemniej zwrócono uwagę na pewne trudności w implementacji programu QE, oraz obawy związane z perspektywami dla rynku obligacji. Powtórzono jednak, że ECB będzie zdeterminowany w realizacji scenariusza powrotu inflacji w stronę celu 2,0 proc. „bez nadmiernych opóźnień”, oraz przy „użyciu wszystkich instrumentów”. To wydaje się, że ucina rynkowe spekulacje nt. możliwego ograniczenia skali programu QE, chociaż trzeba się liczyć z tym, że temat ten będzie powracać – zwłaszcza przy okazji publikacji każdych, nieco lepszych danych makro i zwłaszcza przed grudniowym posiedzeniem ECB, jeżeli do tego czasu nie pojawią się żadne nowe impulsy mogące mieć negatywny wpływ na ocenę makro.

Cofnięcie się euro jest niewielkie – na wykresie koszyka BOSSA EUR widać, że wczoraj nie udało się złamać oporu w postaci spadkowej linii trendu, ale rynek nie powraca poniżej naruszonego wcześniej oporu powyżej 113,64, co byłoby bardziej wiarygodnym sygnałem. Wnioski? Niewykluczone, że impulsem spadkowym może być ewentualne pogorszenie się nastrojów na europejskich giełdach (chociażby poprzez nowe spekulacje nt. kondycji Deutsche Banku).

W przypadku dolara widać, że umocnił on swoją pozycję przed jutrzejszymi danymi makro. Wsparciem stały się odczyty nt. cotygodniowego bezrobocia (spadek do 249 tys., co jest najniższym poziomem od ponad 40 lat), chociaż już odczyt Challengera obrazujący przyszłe planowe zwolnienia, odbił we wrześniu nieco w górę do 44,32 tys. z 32,18 tys. w sierpniu. W rannym komentarzu zwracaliśmy uwagę, że jutrzejsze dane Departamentu Pracy raczej nie powinny negatywnie wpłynąć na oczekiwania dotyczące grudniowej podwyżki stóp procentowych przez FED. Słowa wiceprezesa Stanley’a Fischera mogą jednak sugerować, że ścieżka kolejnych posunięć raczej będzie bardziej płaska, niż stroma, a to już niekoniecznie musi wspierać dolara. Nie oznacza to jednak, że USD może tanieć – warto będzie zerkać na poziom globalnej awersji do ryzyka, której ewentualny wzrost mógłby wesprzeć amerykańską walutę. W krótkoterminowym horyzoncie mamy tu dwa zapalniki: spekulacje wokół kondycji Deutsche Banku i możliwych scenariuszy dla tej instytucji, oraz komentarze po niedzielnej debacie Clinton-Trump).

Teraz zerknijmy na wykres EUR/USD. Przedstawiony rano scenariusz ponownego testu rejonu wsparcia 1,1120-40 w kontekście jutrzejszych danych Departamentu Pracy wydaje się być nadal aktualny.

Na globalnym rynku dzisiaj najsłabszy jest znów brytyjski funt – wczorajsze popołudniowe odbicie było krótkotrwałe, a trend spadkowy jest silny. Rynek w zasadzie zignorował lepsze dane PMI, skupiając się na spekulacjach, bo tak należy to nazwać, związanych z ryzykiem tzw. „hard Brexitu”. Wydaje się jednak, że jest to dobra „wymówka” do wytłumaczenia wskazań płynących z analizy technicznej. Część inwestorów próbuje też „zabezpieczać” się przed ryzykiem, które wprawdzie może być duże, ale równie dobrze może wcale się nie pojawić. Oceniamy, że pozycja negocjacyjna premier Theresy May w rozmowach z UE, które nie rozpoczną się wcześniej, niż w I kwartale 2017 r. może być silniejsza, niż może się to obecnie wydawać.

Źródło: Marek Rogalski – główny analityk walutowy DM BOŚ