Więksi optymiści myśleli o cięciu produkcji, umiarkowani optymiści liczyli na zamrożenie produkcji na i tak rekordowo wysokich poziomach, zaś realiści wsłuchiwali się w głos Arabii Saudyjskiej. Saudyjczycy od jakiegoś czasy powtarzali, że zgodzą się na zamrożenie produkcji pod warunkiem, że wszyscy zainteresowani zrobią to samo.

O żadnym cięciu produkcji na razie nie chce słyszeć Iran, który dopiero rozkręca produkcję po okresie sankcji ekonomicznych. Iran zwiększył od początku roku produkcję z 2,8 miliona baryłek dziennie do 3,2; ale docelowo chce wrócić do okolic 4 milionów, aby odzyskać swój udział w rynku. Nie ma w tym nic dziwnego, bo przecież gospodarka tego kraju jest oparta o eksport ropy naftowej, więc Iran nie będzie dobrowolnie rezygnował ze swojej pozycji konkurencyjnej. W zasadzie to samo możemy powiedzieć o Arabii Saudyjskiej, która nie chce stracić swojego udziału w rynku. Nawet strata jednego procenta udziału w rynku oznacza w dłuższej perspektywie miliardy dolarów rocznie. Wydaje się, że całą sprawę można było rozegrać lepiej i ogłosić jakąś formę porozumienia dla satysfakcji inwestorów, a za kulisami umówić się na ciche zwiększanie produkcji przez Iran. Wtedy cena ropy mogłaby utrzymać się na wyższych poziomach, a porozumienia OPEC od jakiegoś czasu i tak nie były już respektowane i tak naprawdę kraje zwiększały wydobycie mimo teoretycznych limitów. Nie ma jednak żadnych ustaleń, co oznacza, że poszczególne kraje mogą dalej zwiększać i tak rekordowe wydobycie. W ostatnim czasie produkcja w Rosji urosła do poziomu sprzed 30 lat, Irak ogłosił nowy rekord miesięcznej produkcji, a Arabia Saudyjska cały czas utrzymuje wydobycie na historycznie wysokich poziomach.

Efektem spotkania w Doha były ośmioprocentowe spadki notowań kontraktów na ropę po otwarciu rynków, zaś po otwarciu sesji europejskiej spadki zostały ograniczone do około 5%. Mocne spadki obserwujemy również na rynku akcyjnym, który w tym roku jest mocno skorelowany z rynkiem ropy, który w zasadzie stał się barometrem nastrojów na rynkach finansowych. Stopień korelacji między tymi klasami aktywów urósł do najwyższego poziomu od 2013 roku. Na początku sesji główne indeksy europejskie traciły w okolicy 1,5%; ale już po 40 minutach handlu spadki zostały ograniczone do przedziału strat w okolicy 0,70%-1,3%. Inwestorzy giełdowi okazali się zatem dosyć odporni na fatalne wiadomości z Doha, ale wraz z dalszym zwiększaniem produkcji czarnego złota i ponownym zwiększeniem nierównowagi na tym rynku, trudno będzie utrzymać optymizm, który w ostatnich tygodniach zagościł na rynku. Mocne wzrosty zaczęły się za sprawą porozumienia między Arabią Saudyjską a Rosją i były kontynuowane w oczekiwaniu na posiedzenie w Doha. Teraz kiedy już wiemy, że rynek ropy jest poza kontrolą, dane z USA są słabe, a zyski spółek spadają trudno będzie uzasadnić taki optymizm.

Źródło: Mateusz Adamkiewicz, Analityk HFT Brokers