Trzeci miesiąc z rzędu raport z amerykańskiego rynku pracy okazał się słabszy niż oczekiwali ekonomiści. Liczba etatów stworzonych poza rolnictwem w USA we wrześniu wyniosła 148 tys., 32 tys. mniej niż konsensus. Nieznacznie na korzyść zrewidowano dane za dwa poprzednie miesiące (o 9 tys. etatów). Liczba miejsc pracy w sierpniu wzrosła o 193 tys. zamiast 169 tys. pierwotnie szacowanych przez Departament Pracy, zaś w lipcu zaledwie o 89 tys. Wynik za pierwszy miesiąc III kw. sytuuje go jako najgorszy od czerwca 2012 r. Słaby wynik, jeśli chodzi o zatrudnienie we wrześniu to w największym stopniu efekt niższego przyrostu miejsc pracy w sektorze prywatnym (126 tys. wobec oczekiwanych 180 tys.). Przykładowo, w usługach stworzono najmniej etatów od stycznia (100 tys.). Niewielkim pocieszeniem jest, drugi z rzędu, wzrost liczby pracujących w przemyśle (o 2 tys.) oraz w sektorze publicznym (o 22 tys.).

Pozytywnym aspektem piątkowych danych był spadek stopy bezrobocia do 7,2 proc., czyli najniższego poziomu od blisko 5 lat (w listopadzie 2008 r. wynosiła 6,8 proc.). Co istotne, nie był to wyłącznie efekt zaniechania poszukiwań i wypadnięcia ze statystyk rynku pracy. Łącznie siła robocza, czyli liczba zdolnych do pracy Amerykanów, zwiększyła się we wrześniu o 73 tys. (do 155,56 mln). Wyraźnie wzrosła również liczba pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin, a zmniejszyła na niepełny etat, co jest niewątpliwie pozytywnym sygnałem. Z drugiej strony, stopa zatrudnienia utrzymała się w ubiegłym miesiącu na poziomie najniższym od 35 lat (63,2 proc). Dane o liczbie przepracowanych godzin oraz średniej płacy okazały się zgodne z szacunkami.

Sytuacja na rynku pracy w USA systematycznie się poprawia, ale tempo tego procesu jest wolniejsze niż oczekuje Rezerwa Federalna. Ilość powstających miejsc pracy jest zbliżona do wyników osiąganych w latach poprzedzających kryzys (2004-2006). Jednak z 8,7 mln miejsc pracy, które amerykańska gospodarka straciła podczas zakończonej w czerwcu 2009 r., półtorarocznej recesji, do końca sierpnia odzyskane zostało jedynie 6,8 mln. Stopa bezrobocia, choć spada systematycznie od 3 lat, nadal nie osiągnęła wyniku z połowy ubiegłej dekady.

Z punktu widzenia Rezerwy Federalnej, piątkowe dane wskazują na brak możliwości ograniczenia programu QE3 przed zakończeniem kadencji obecnego szefa Fed B. Bernanke (w styczniu 2014 r.). Raport Departamentu Pracy nie wskazuje na wyhamowanie pozytywnych tendencji na rynku pracy. Jednak by członkowie Fed uznali, że sytuacja na rynku pracy ulega dostatecznej poprawie konieczna jest kontynuacja wzrostu zatrudnienia o ok. 200 tys. miesięcznie. Nie dziwi, więc reakcja rynku EUR/USD, który bezpośrednio po publikacji wystrzelił w górę osiągając poziom nienotowany od listopada 2011 r., ani złotego, który umocnił się wobec dolara do rekordowego poziomu od 2 lat. Dane z rynku pracy są silnym fundamentalnym czynnikiem oddziałującym w kierunku osłabienia amerykańskiej waluty. Rynek długu w USA (a tym bardziej w Polsce), choć zgodnie z intuicją zareagował spadkami rentowności, pozostaje jednak powyżej poziomów ze szczytu tendencji ucieczki od ryzyka (maj br.). W coraz większym stopniu dyskontowany jest scenariusz trwałego ożywienia i wzrostu globalnej inflacji w horyzoncie 2015 r.

EURPLN: Złoty pozostaje stabilny do mocnego na rynku międzynarodowym euro. Prawdziwa siła polskiej waluty uwidacznia się na parze USD/PLN, której kurs spadł do najniższego poziomu od 2 lat. Ostatni raz tak nisko kwotowano dolara dokładnie pod koniec października 2011 r. Okolice poziomu 3,02, przy którym obecnie znajduje się rynek to jednocześnie ostatni punkt wsparcia przed otwarciem drogi do spadków na 2,80. Zapewne jakaś forma korekty będzie wkrótce miała miejsce, jednak słabe dane z rynku pracy w USA zlikwidowały ostatnią przeszkodę przed dalszym zwiększaniem zaangażowania w aktywa krajów wschodzących. Do początku roku złoty pozostanie więc mocny. W obecnym układzie rynku korekcyjne odbicie może wynieść kurs EUR/PLN w rejon 4,2000. Szanse na wzrosty powyżej 4,2350 jeszcze przed zakończeniem roku są znikome.

EURUSD: Podobnie jak USD/PLN, również EUR/USD osiągnął wczoraj dwuletnie ekstremum. Tak taniego dolar nie widzieliśmy od października 2011 r. Przebicie 1,3700 z technicznego punktu widzenia otwarło drogę do wzrostów co najmniej na 1,4000. Właśnie w okolicach tej ceny przebiega linia długoterminowego trendu spadkowego poprowadzona przed maksima kursu z 2008 i 2011 r. Dotarcie rynku do tych wartości powinno ostatecznie zakończyć rozpoczętą w połowie 2012 r. tendencję aprecjacji wspólnej waluty. Wówczas Fed będzie ostatecznie zacznie wycofywać się z ultra łagodnej polityki pieniężnej i zaczną się spekulacje, kiedy nastąpi pierwsza podwyżka stóp procentowych. Dziś możliwe jest chwilowe wychłodzenie rynku, ale w kolejnych dniach kontynuacja wzrostów notowań to najbardziej prawdopodobny scenariusz.

Źródło: Damian Rosiński, Dom Maklerski AFS