Rynek europejski trawił reelekcję prezydenta Włoch Giorgio Napolitano, oczekując rychłego zakończenia paraliżu politycznego w kraju, który panował od czasu nierozstrzygających wyborów parlamentarnych w lutym. Sam Napolitano już zażądał od partii uformowania rządzącej koalicji pod groźbą rozpisania nowych wyborów. Najbliższe 48 godzin ma pokazać, czy prezydent dopnie swego, ale już wczoraj optymizm inwestorów przejawił się w spadku rentowności włoskich obligacji. Oprocentowanie dziesięciolatek spadło o 0,136 pkt proc. do 4,084% i było najniższe od listopada 2010 r. Euforii nie było jednak widać po rynku euro, może dlatego, że utworzenie rządzącej koalicji oznacza powrót do władzy Silvio Berlusconiego. Ostatnio, gdy sprawował on urząd premiera, dziesięciolatki Włoch były handlowane z rentownością powyżej 7%. Teraz ryzyko tak silnego spadku zaufania do Włoch jest niewielkie, ale z nieobliczalnym Silvio niepewność zawsze pozostaje.

Eurodolar ostatnią dobę oscyluje wokół 1,3050 przy lekkim nacisku negatywnych dla obu walut komentarzy bankierów centralnych. Szef oddziału Fed z Nowego Jorku William Dudley uważa, że skuteczność QE3 jest wyższa niż oczekiwał i nie widzi on powodów do wycofywania programu, co w połączeniu z sygnałami spowolnienia tempa ożywienia w USA przemawia za utrzymaniem ultra-luźnej polityki monetarnej na dłużej. Z kolei przedstawiciele EBC podsycają oczekiwania odnośnie możliwej obniżki stóp procentowych na majowym posiedzeniu. Wiceprezes Vitor Constancio stwierdził wczoraj, że cięcie jest zawsze możliwe. Wcześniej Joerg Asmussen powiedział, że obniżki mają ograniczoną efektywność, ale nie można ich wykluczyć i tylko Jens Nowotny uznał, że jest za wcześnie, by stwierdzić, czy cięcia są konieczne. Niezależnie, czy redukcja kosztu pieniądza będzie miała istotne przełożenie na strefę realną, EBC może się na nią zdecydować, aby pokazać, że zamierza aktywnie działać na rzecz wyciagnięcia gospodarki z recesji. Przy takiej interpretacji paradoksalnie euro może zyskiwać na wartości przy poprawie perspektyw dla bloku. Nim to jednak się stanie, unijna waluta będzie musiała sobie poradzić z negatywną presją, jaka zapewne dziś się wytworzy w reakcji na słabe odczyty indeksów PMI z Eurolandu. Po rozczarowującym wyniku aktywności przemysłowej Chin (PMI: 50,5 wobec 51,6 w marcu) za sprawą spadku zamówień eksportowych, trudno oczekiwać pozytywnego zaskoczenia z Europy.

EUR/PLN: Strefa 4,0950/00 nie poddaje w równym stopniu co opór w okolicach 4,12, przez co kurs kolejną dobę trwa w wąskiej konsolidacji. We wtorek na złotego największy wpływ mogą mieć odczyty indeksów PMI ze strefy euro, choć nadal utrzymanie trendu bocznego wydaje się najbardziej prawdopodobnym scenariuszem.

EUR/USD: Przed euro ciężka próba wytrzymania prawdopodobnie negatywnej presji po słabych odczytach indeksów PMI i tylko od siły popytu w rejonie 1,30 zależy, czy dotychczasowa konsolidacja się utrzyma. Jeśli nie, kolejnym wsparcie jest 1,2975.

Źródło: Konrad Białas, Analityk Alior Bank