EUR/PLN spadł poniżej minimów z końca listopada (4,0900) i jest już bardzo blisko rocznych dołków, które znajdują się w okolicach 4,0400. Co istotniejsze, notowania są bliskie przełamania linii trendu wyprowadzonej z dołków z początku 2011 r. i prowadzonej przez tegoroczne minima. Trwałe sforsowanie tej bariery, w dłuższym horyzoncie otworzy drogę do spadków liczonych nie w kilka, a co najmniej kilkanaście groszy. Dziś w centrum uwagi Fed. Każde rozszerzenie programu o mniej niż 45 mld dol. to informacja korzystna dla dolara, który będzie zyskiwać wobec euro.

Kurs złotego w stosunku do euro znalazł się wczoraj na najniższym poziomie od połowy października. Wybicie z trwającej kilka dni konsolidacji wygenerowało silny sygnał zakupu polskiej waluty, co sprowadziło notowania tuż poniżej minimów z końca listopada (4,0860). Siła złotego to efekt wielu czynników oddziałujących na korzyść polskiej waluty. Kluczowym elementem jest niesłabnący popyt na polskie obligacji. Wynika on z dobrego postrzegania Polski przez zagranicznych inwestorów dzięki rosnącej stabilności finansowej kraju. Na stabilność tę składają się zgodna z planem realizacja tegorocznego budżetu, dalsze działania konsolidujące finanse publiczne w 2013 r., spadająca inflacja, właściwe zbilansowanie polskiej gospodarki oraz solidne fundamenty rozwoju w przyszłości.

Jednocześnie, przy wszystkich tych zaletach polskie obligacji dają relatywnie wysokie zyski. Taka sytuacja to efekt zbyt restrykcyjnej ewaluacji Polski przez agencje ratingowe, które, w mojej ocenie, utrzymują zaniżony w stosunku do bezpieczeństwa poziom oceny kredytowej naszego kraju. Spodziewam się, że w przyszłym roku co najmniej jedna agencja zrewiduje swoją ocenę o jeden poziom w górę z obecnych A-. Inny czynniki aprecjacji złotego to spadek nierównowagi zewnętrznej Polski (we wrześniu zanotowano pierwszą od 8 lat miesięczną nadwyżkę handlową, w październiku spodziewany jest niewielki deficyt). Kolejny to poprawiające się perspektywy wzrostu PKB, które zachęcają do dokonywania inwestycji bezpośrednich. Pomimo minorowych nastrojów, gospodarka od I kw. 2013 r. zacznie przyspieszać, a w II poł. wzrost zwiększy się do ok. 3 proc. r/r. Wymienione czynniki będą sprzyjać aprecjacji złotego w nadchodzącym roku.

Dziś poznamy decyzję Rezerwy Federalnej. Oczekuje się, że Fed zwiększy miesięczną kwotę przeznaczaną na zakup obligacji o 45 mld dol., by całkowicie zniwelować ubytek powstały po wygaśnięciu z końcem roku Operation Twist. Programu obniżenia średniej zapadalności posiadanych na rachunku papierów, poprzez skup obligacji długoterminowych, na których oparte jest oprocentowanie większości kredytów hipotecznych w USA, za środki ze sprzedaży papierów z krótkiego końca krzywej dochodowości. W przeciwieństwie do QE3, w którym Fed skupuje oparte o hipoteki papiery rządowych agencji (mortgage-backed bonds), pieniądze przeznaczone na QE3+ zostaną skierowane wyłącznie na zakup obligacji skarbowych (Treasuries). Program ma na celu utrzymanie niskiego oprocentowania tych papierów, co ma w konsekwencji pobudzić akcję kredytową oraz inwestycje przedsiębiorstw. Wadą standardowej polityki ilościowego łagodzenia polityki pieniężnej w porównaniu do Operation Twist jest fakt, że zwiększa on bilans, czyli wartość aktywów posiadanych przez Fed. Obecnie wynosi on już blisko 3 bln dol. QE3 zwiększy go o kolejny bilion. Bilansu nie można powiększać w nieskończoność. Kiedyś Fed będzie musiał pozbyć się posiadanych aktywów, co będzie oznaczało zmniejszanie płynności na rynku, a więc potencjalne kłopoty. Z uwagi na poprawiające się w ostatnim czasie wyniki gospodarcze USA, szczególnie z rynku pracy (spadek stopy bezrobocia w listopadzie do najniższego poziomu od 4 lat), nie spodziewam się, by Fed pozytywnie zaskoczył. Każda kwota dodatkowych pieniędzy poniżej 45 mld dol. miesięcznie to dla rynków rozczarowanie. Będzie to sprzyjać aprecjacji dolara w stosunku do euro, czego spodziewam się po grudniowym posiedzeniu Fed. Nie oczekuję również, by już teraz zdecydowano się określić konkretny poziom wskaźników gospodarczych (bezrobocia i inflacji), po osiągnięciu których Fed będzie stopniowo wycofywał się ze wsparcia aktywności.

Źródło: Damian Rosiński, Dom Maklerski AFS