W ujęciu miesięcznym dynamika prezentowała się już lepiej i wyniosła 10,7, ale są to wyniki niewyrównane sezonowo. Po oczyszczeniu względem marca 2011 r. produkcja wzrosła już 3,9 proc., ale wobec lutego br. był to spadek o 2 proc. Z danych płyną dwa istotne wnioski. Po pierwsze trzeba pamiętać, że dynamika produkcja cechuje się dużą zmiennością i nie można wyciągać wniosków na podstawie danych wyłącznie za jeden miesiąc, zatem niska dynamika roczna nie powinna wzbudzać paniki. Z kolei miesięczny spadek jest naturalną konsekwencją systematycznego spowalniania gospodarek partnerów handlowych Polski, przede wszystkim strefy euro. Jednak w trakcie obecnego kryzysu polskiej przedsiębiorstwa wielokrotnie udowodniły, że potrafią szybko dostosować się do zmieniających warunków rynkowych i marcowe dane nie wieszczą jeszcze całkowitej zapaści krajowego przemysłu.

Drugim wnioskiem płynącym z czwartkowego raportu jest ograniczenie oczekiwań dotyczących podwyżki stóp procentowych przez Radę Polityki Pieniężnej. Kilku członków Rady uzależniało swoją gotowość do zacieśniania polityki monetarnej od jakości danych za marzec. Komentując dane o produkcji, członkini RPP Elżbieta Chojna-Duch stwierdziła, że byłoby „dziwnym”, gdyby Rada zdecydowała się teraz na podwyżkę. Rada najprawdopodobniej utrzyma jastrzębią retorykę z uwagi na wciąż podwyższony poziom inflacji (w marcu 3,9 proc. r/r), ale poza słowami majowe posiedzenie RPP nie przyniesie nic więcej i wczoraj zostało to już uwzględnione w cenach polskiego długu. Mniejsze szanse na podwyżki oznaczają spadek rentowności krajowych obligacji, co w przypadku dziesięcioletnich papierów dało spadek wyniósł 9 pkt. bazowych do 5,47 proc. Uważamy, że ostatecznie w 2012 r. uda się uniknąć podwyżek stóp procentowych a wraz z kolejnymi miesiącami inflacja stopniowo zacznie zbliżać się do celu NBP, tj. 2,5 proc.

W średnim terminie wyzerowanie prawdopodobieństwa podwyżek stóp procentowych będzie oznaczać dla złotego utratę jednego z argumentów do umocnienia, nie oznacza to jednak odwrócenia trendu. Sytuacja krajowa wciąż będzie odgrywać mniejszą rolę, a o kształcie rynku złotego decydować będą czynniki zewnętrzne. W czwartek ponownie zaczęły rosnąc rentowności hiszpańskich i włoskich obligacji (odpowiednio do 5,93 proc. i 5,61 proc.), pokazując, że ten element ryzyka nie zniknął z rynku i może mieć istotny wpływ na nastroje rynkowe w przyszłym tygodniu. Rosło też oprocentowanie długu Francji w związku z plotkami (później zdementowanymi), iż kraj może utracić najwyższy rating kredytowy przyznany przez agencję Moody’s. W piątek inwestorzy skupią się na odczycie niemieckiego indeksu klimatu gospodarczego, który według prognoz ma wynieść 109,5 pkt. Dziś rozpoczyna się także szczyt MFW, na którym głównym tematem jest zwieszenie mocy pożyczkowych funduszu. Obecne część członków (w tym Polska) zadeklarowało wkłady o wysokości ok. 320 mld dolarów, ale wydaje się, że gwarantem uspokojenia nastrojów rynkowych będzie kwota powyżej 400 mld dolarów, o co jednak może być trudno przy sprzeciwie największego udziałowca funduszu, Stanów Zjednoczonych. Z drugiej strony swojej decyzji nie podjęły jeszcze Brazylia i Chiny. Od wysokości kwoty będzie zależeć w jakich nastrojach rynki finansowe rozpoczną kolejny tydzień.

Źródło: Konrad Białas, Analityk Domu Maklerskiego AFS