Cena złota podskoczyła o ponad 150 dolarów, a dolar australijski zyskuje ponad 5%. Ten nagły przypływ optymizmu można wyjaśnić na wiele sposobów. Przede wszystkim amerykańska gospodarka do tej pory nie odczuła wpływu wirusa rozprzestrzeniającego się w Europie, pomimo sugestii Bernanke, że może zaistnieć potrzeba dalszego luzowania ilościowego. Po drugie, ryzykowna propozycja zapewnienia trzyletniego nielimitowanego finansowania europejskim bankom będącym w kłopotach autorstwa Mario Draghi zdecydowanie pomogła ustabilizować sytuację. Po trzecie, zarówno inwestorzy jak i traderzy obawiali się finansowego Armaggedonu końcem zeszłego roku, więc obecny wzrost transakcji kupna jest niczym innym jak normalizacją sytuacji. Z czasem okaże się jak stabilne są te wzrosty i czy kursy będą nadal pięły się w górę. Obecnie nadal nie jest trudno stworzyć najgorszy możliwy scenariusz dla niedźwiedzi, biorąc pod uwagę różnorodne, nadal niepokonane trudności Europy i możliwość, że Chiny także będą musiały się zmierzyć z podobnie destrukcyjną dynamiką zadłużenia. W tej chwili jednak nie ma sensu grać przeciwko trendowi.

Rośnie podział w sprawie polityki monetarnej.

Interesujące, że środowe komunikaty dot. polityki monetarnej Fed ( większe , sugestie kolejnego luzowania ilościowego, dalsze przedłużenie zapadalności obligacji z portfela skarbu państwa) nadeszły w okresie, kiedy USA jest w bezpieczniejszym położeniu niż strefa euro i kiedy świat skupia się na ryzyku jakim jest ona dla stabilności finansowej kontynentu i świata. Ripostą jest, że ECB ma ograniczony mandatem możliwości działania i nie może przeprowadzić luzowania ilościowego Qe w taki sposób jak zrobiły to banki centralne Wielkiej Brytanii czy USA. ECB odważnie zapewniało płynność finansową sektorowi bankowemu, w ostatnim czasie oferując 3-letnie pożyczki. Oczywiście Europejski Bank Centralny musi stosować się do przepisów, ale de facto może zrobić więcej niż dotychczas. Z punktu widzenia polityki monetarnej, wszystko co do tej pory osiągnął Draghi t obniżając stopy z 1,50% na 1,00% to zniwelowanie mylnej podwyżki stóp procentowych w zeszłym roku, a nie odpowiedź na obecne spowolnienie gospodarki i większe ryzyko ryzyko strat w obliczu sytuacji niektórych państw członkowskich. Dlatego właśnie potrzeba kolejnych cięć stóp. Obniżenie do poziomu 0,50%, obniżyłoby efektywne stopy międzybankowe na poziom bliski zera, ale także zredukowałoby koszty pożyczek banków od ECB (w zależności od średniej stopy bazowej), co jest bardziej istotne niż stopy rynkowe, jako że ECB w szybkim tempie staje się rynkiem dla międzybankowych pożyczek. Jednak działania Fed powinny również przypominać, że ECB musi robić więcej a liderzy UE powinni szukać nowych dróg, aby mu to umożliwić ,bo bank zaczyna być niefunkcjonalny w obecnej rzeczywistości gospodarczej i za nią nie nadąża.

Furia Frankfurtu: winny MFW.

Zaufanie rynku jest jeszcze ciągle kruche, a utarczki między MFW i ECB nie do końca pomagają je wzmocnić. Szefowa MFW, Christine Lagarde pokrzyżowała szyki ECB, oświadczając, że wierzyciele z sektora publicznego będą musieli wziąć udział w restrukturyzacji greckiego długu jeśli wkład wierzycieli prywatnych okaże się niewystarczający. Oczywiście ECB nadal ostro sprzeciwia się jakiejkolwiek restrukturyzacji jego długu, który jak twierdzi był zaciągnięty tylko i wyłącznie w celach polityki monetarnej (a zwłaszcza po to, żeby nadrobić niezdolność europejskich polityków do szybkiej reakcji i uzyskania porozumienia co do tego jak postąpić w sprawie greckiego długu). MFW próbowało odwołać wypowiedź Lagarde, później tego samego dnia, sugerując, że MFW właściwie „nie ma oficjalnego stanowiska na kwestię udziału sektora prywatnego i wsparcie z sektora publicznego”, ale było już za późno. Wyraźnie widać, że MFW uważa, że ECB powinien wziąć na siebie przynajmniej część odpisów wartości zadłużenia. W ocenie stabilności kredytowej Grecji, która miała miejsce w zeszłym miesiącu widać było, ze MFW jest bardziej zaniepokojone sytuacją niż wcześniej. To wyjaśnia stwierdzenie Lagarde i wyjaśnia sztywniejsze podejście. Minorowe nastawienie MFW potwierdza raport z Instytutu Gospodarki Światowej Kiel, podający, ze zadłużenie Grecji pozostanie „nieznośnie wysokie” , nawet jeśli sektor publiczny zgodzi się pomóc. Ze swej strony, prywatni wierzyciele powitali interwencje MFW z otwartymi ramionami: we wtorek Charles Dallara, szef Instytutu Finansów Międzynarodowych (IIF) stwerdził, że oba sektory, publiczny i prywatny, powinny wziąć udział w restrukturyzacji. Wierzyciele prywatni są w posiadaniu 60% z 350 mld greckiego długu. Z perspektywy ECB, postawa MFw budzi wściekłość. Dwóch byłych członków zarządu ECB Weber i Stark, podali się do dymisji, ponieważ zasadniczo nie zgadzali się z programem skupu obligacji i nie ma wątpliwości, że inni członkowie również nie są nim zachwyceni. Kupowanie papierów dłużnych krajów niegospodarnych nie było tym co ECB chciał robić, ale do czego został zmuszony w interesie stabilności rynku. Niemieccy politycy szybko odrzucili sugestię MFW, a starszy prawodawca CDU Michael Meister stwierdził, że „nie może sobie wyobrazić, żeby europejscy politycy pozwolili osobom trzecim na stawianie naszemu bankowi centralnemu tak skandalicznych żądań.” Można sobie tylko wyobrażać, jaką furię wywołały uwagi Lagarde we Frankfurcie.

Disclaimer: Ten materiał uważany jest za część komunikacji marketingowej i nie zawiera ani nie powinien być interpretowany jako zawierający porady inwestycyjne lub rekomendacje inwestycyjne, ani też jako sugestia jakiejkolwiek transakcji instrumentami finansowymi. Wcześniejsze wyniki nie gwarantują ani nie przewidują przyszłych wyników. FxPro nie uwzględnia twoich osobistych celów inwestycyjnych lub sytuacji finansowej i nie bierze żadnej odowiedzialności za powodzenie osobistych inwestycji lub kompletności dostarczonych informacji, jak również nie bierze odpowiedzialności za jakiekolwiek straty powstałe z inwestycji opartych na tej rekomendacji, prognozie lub innych informacjach dostarczonych przez jakiegokolwiek pracownika FxPro, osoby trzecie lub jakikolwiek inny sposób. Ten materiał nie został przygotowany zgodnie z wymaganiami prawnymi wspierającymi niezależność badań inwestycyjnych i nie jest objęty żadnymi ograniczeniami rozpowszechniania badań inwestycyjnych. Wszystkie opinie wyrażone w tym artykule moga zostać zmienione bez uprzedniego powiadomienia. Jakiekolwiek opinie zawartw artykule moga być osobistymi poglądami autora i nie odzwierciedlać opinii FxPro. Ten tekst nie może być powielany lub dystrybuowany bez uprzedniego wyrażenia zgody przez FxPro.

Risk Warning: kontrakty CFD są produktami lewarowanymi o wysokim stopniu ryzyka. Możliwa jest utrata całego zainwestowanego kapitału. Nie powineinieś inwestować wiecej niż zamierzasz stracić. Przed rozpoczęciem handlu upewnij się, że rozumiesz ryzyko i weź pod uwagę swój poziom doświadczenia. Jeśli to potrzebne, zasięgnij niezależnej opinii.

FxPro Financial Services Ltd jest autoryzowana i regulowana przez CySEC (licence no. 078/07). FxPro Financial Services, Karyatidon 1, Ypsonas, Limassol 4180 Cyprus.