Ten proces ma przebiegać stopniowo: począwszy od 1 maja br., uwalniany ma być milion baryłek ropy dziennie przez kolejnych sześć miesięcy. Działanie to z nawiązką zastąpi braki w dostawach ropy naftowej, wynikające z wprowadzenia zakazu importu rosyjskiej ropy do USA – zwłaszcza że Stany Zjednoczone i tak jedynie w niewielkim stopniu polegały na dostawach z tego kraju.

To już trzecie uwolnienie rezerw ropy w USA w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Co więcej, Stany Zjednoczone prowadziły rozmowy także z Międzynarodową Agencją Energetyczną w sprawie skoordynowania analogicznych ruchów także w innych krajach. Przedstawiciele MAE spotykają się dziś, a to oznacza, że już w najbliższych dniach możemy się dowiedzieć, czy inne państwa dołączą do uwalniania rezerw ropy.

Jeszcze ciekawszy jest jednak fakt, że Joe Biden zapowiedział zmobilizowanie amerykańskich spółek z sektora łupkowego do wydobywania większych ilości ropy naftowej. O ile na ten w pełni sprywatyzowany sektor w USA władze dotychczas miewały ograniczony wpływ, to tym razem amerykański prezydent chce sprawić, by zwiększenie wydobycia się firmom po prostu opłacało. Wprowadzone mają być bowiem kary za niewykorzystane dzierżawy lub stojący odłogiem sprzęt wydobywczy (na zasadzie „use it or lose it”).

Faktem jest, że amerykańskie firmy łupkowe w ostatnich miesiącach skupiały się bardziej na wypracowywaniu zysków dla akcjonariuszy, w tym głównie większych dywidend – nie zaś na maksymalizowaniu produkcji. Wynikało to zresztą z ich wcześniejszych doświadczeń, bowiem nadmierne skupienie się na zwiększaniu wydobycia doprowadziło do problemów wielu firm z tego sektora (już nie wspominając o licznych bankructwach), więc spółki te nie chcą powrócić do tego scenariusza. Tym razem jednak Biden wezwał branżę łupkową w USA do działania „bazującego na patriotyzmie” i odpowiadania na bieżące potrzeby polityczne.

Ogólnie, decyzje Joe Bidena w kwestii polityki energetycznej USA wywołały mieszane uczucia. Z jednej strony, na świecie i w samych USA doprowadziły one do obniżenia cen ropy naftowej i mogą złagodzić sytuację w średnioterminowej perspektywie, a to jest ukłon w stronę konsumentów i wielu spółek z różnych branż gospodarki. Z drugiej strony, są to nadal działania w dużej mierze doraźne, które zapewne będą musiały być dostosowywane do szybko zmieniającej się sytuacji na globalnym rynku paliw.

MIEDŹ

Spadek cen miedzi po rozczarowujących danych z Chin.

Notowania miedzi znajdują się na drodze do neutralnego zakończenia bieżącego tygodnia. Cena tego metalu w USA rozpoczęły tydzień od zwyżki, jednak w jego drugiej połowie wzrosty zostały praktycznie całkowicie zniwelowane. Obecnie cena miedzi w USA oscyluje w okolicach 4,70 USD za funt.

Dzisiejsza presja spadkowa na rynku miedzi to w pewnym stopniu efekt rozczarowujących danych, które pojawiły się w Chinach. Odczyty indeksów PMI dla przemysłu i usług wg CFLP za marzec nie przekroczyły 50 pkt., co świadczy o hamowaniu aktywności obu sektorów w poprzednim miesiącu.

Chiny to największy konsument miedzi na świecie (kraj ten odpowiada za ponad połowę globalnego popytu na miedź), więc słabsze dane makro na ogół przekładają się na ceny tego metalu. Niemniej, na razie chodzi jedynie o perspektywę krótkoterminową – bowiem ceny miedzi mają lepsze perspektywy na kolejne miesiące, a średnioterminowy trend pozostaje wzrostowy.

Źródło: Dorota Sierakowska, Analityk surowcowy DM BOŚ SA